2021-09-21
Scott McKeon is een veelzijdige artiest. Solo speelt McKeon al jaren blues. Op zijn dertiende had hij al een eigen bluesband. Als sessiemuzikant speelde hij zowel met popartiesten als Emeli Sandé en Lana Del Ray als met bluesartiesten als Van Morrison en Tom Jones. Met de laatste ging Scott McKeon ook op tournee. In Nederland konden we Scott McKeon ook verschillende keren zien. Op festivals als Bospop en Bluesrock Festival Tegelen en in het voorprogramma van bijvoorbeeld George Thorogood. Op zijn nieuwste, solo album New Morning verkent hij de instrumentale grenzen van het genre. New Morning vaart continu langs het midden van jazz en blues. Dat is knap. Op sommige momenten weet Scott McKeon echt gevoel over te brengen. Bijvoorbeeld op ‘Fego’ dat zo van Peter Green had kunnen zijn. Kalmpjes speelt McKeon zijn bluessolo’s over een jazzy ritme. Geen zwaar geweld, maar subtiele beheersing van het genre.
Zo’n instrumentale plaat vraagt echter ook heel veel aandacht. Als de blues de boventoon voert dan luistert het nog prettig weg, maar bij de jazzy stukken is dat geen optie. Dat zanger Gavin Conder, waarmee Scott McKeon de band Rufus Black vormt, halverwege voor afwisseling langskomt zorgt helaas niet voor de benodigde afwisseling. ‘Third Eye Witness’ is namelijk een ingewikkeld liedje. Gavin Conder gebruikt ook nadrukkelijk zijn stem als instrument. Het resultaat is geen standaard pop of blues liedje, maar een ingewikkelde opbouw die wederom veel aandacht vraagt.
Dit maakt van New Morning een plaat voor echte liefhebbers van de cross-over van instrumentale jazz en blues en mensen die kunnen genieten van iemand die goede controle over zijn gitaar heeft. Verwacht geen bluesrock in het straatje van Stevie Ray Vaughan, Freddie King en Rory Gallagher. Erg indrukwekkend, maar je moet er wel van houden.
Little Hat - Wine, Whiskey & WimmenDe grondleggers van de originele bluesmuziek uit de zuidelijke staten van de...
The Arthurs - Glass The Arthurs is een Nederlandse indierockband rondom multi-instrumentalist...