2021-09-14
De grondleggers van de originele bluesmuziek uit de zuidelijke staten van de VS hebben, zonder het ooit te beseffen, een enorme impact weten te bewerkstelligen op de volgende generatie muzikanten. De wetenschap dat de rock zijn oorsprong vindt in die nalatenschap, komt dan ook niet zomaar uit de lucht vallen. Grote namen als Clapton, Zeppelin, Stones, Fleetwood Mac en zelfs The Beatles hebben aanvankelijk allemaal schaamteloos gegraaid uit die onuitputtelijke bron, om vervolgens schoorvoetend te moeten erkennen dat het vanuit auteursrechtelijk oogpunt niet helemaal volgens de regels is verlopen. Met de publiekelijke waardering is het uiteindelijk allemaal goed gekomen en heeft de blues, inclusief de rechtmatige eigenaars van de muziek, terecht wereldwijd een podium gekregen.Over de oorsprong van hun grote invloeden hebben de Rotterdamse mannen van Little Hat nooit een probleem gemaakt. Op respectvolle wijze zijn Lazy Lester, Hound Dog Taylor en Little Walter tijdens live-optredens al eens onder de aandacht gebracht met meer dan waardige vertolkingen. Evenals de grote bluesmannen die indertijd uit het zuiden vertrokken om in Chicago en Detroit elektrisch versterkt op te treden, besloot ook Little Hat te transformeren van een akoestisch duo naar een stevig gefundeerd explosief trio door de toevoeging van een drummer. Hoog tijd dus om al deze vuige en heerlijk smerige klanken in een studio vast te leggen. Het resultaat is dit jaar verschenen onder de titel Wine, Whiskey & Wimmen, oftewel drie zeer essentiële elementen in de blues. Slechts weinig muzikanten in Nederland zijn beter in staat om het authentieke karakter van dit muzikale erfgoed neer te zetten dan het hierboven genoemde powertrio. Zo is daar Machiel Meijers die met zijn rauwe vocalen en uitzinnige harmonicaspel in staat is om de duivel met de staart tussen de benen van dat beroemde kruispunt op de ‘Highway 61’ te verjagen. Ook is er het opzwepende drumwerk van Paolo de Stigter, een solide en vooral stuwende kracht, die zwaar geconcentreerd het ritme moordend hoog blijft houden, terwijl Willem van Dullemen, een veteraan in het genre, met veel gevoel de riffs en licks uit zijn gitaar weet te toveren. Zijn we hier de bassist vergeten te vermelden? Nee hoor, die is er simpelweg niet en deze wordt bovendien geen moment gemist. Luister maar naar het wilde ‘Cutie Named Judy’ of de hypnotiserend groovende boogie in ‘Cat Squirell’.
Het drietal blijft trouw aan het originele geluid zoals dat bijna een eeuw geleden geklonken heeft. Een primitieve maar tegelijkertijd zeer energieke, dynamische combinatie die zich het beste laat samenvatten als "Sleazy, Rockin’, Oldskool Blues waarin bovenal de passie overheerst.
MonThruSun - Let My Heart Not Become BlindDat we ooit nog eens iets zouden horen van de muzikant Hans Bos mag...
Scott McKeon - New Morning Scott McKeon is een veelzijdige artiest. Solo speelt McKeon al jaren blues....