2021-07-20
Gio Smet heeft het er maar druk mee; we zijn nog maar amper bekomen van zijn projecten Horrorwish en Devil’s Desire of een nieuw Giotopia schijfje vraagt om aandacht. Trinity Of Evil is het derde album van het project rond de Belgische gitarist/ multi-instrumentalist. Het album is in eigen beheer uitgebracht en uiteraard is het volledige schrijf- en productieproces ook van de hand van de Gio Smet. Daarnaast heeft hij ook nog eens bijna alle instrumenten ingespeeld (inclusief e-drums). Voor het vertolken van de zang in dit fantasy verhaal – we hebben geen idee waar het over gaat- heeft hij een flink rijtje vocalisten gestrikt. Het is natuurlijk razend knap dat Gio dit allemaal zelf kan, al loert wel het gevaar dat je toch een soort tunnelvisie ontwikkelt. Neem nu het kale, vintage geluid; een echte producer had dit vast wat vetter kunnen laten klinken. Daarnaast zou wat compositorisch en instrumentaal vernuft naast Gio het geheel nog wat op kunnen krikken. Nu strandt het project dat hevig geïnspireerd is door Avantasia, Star One, Iced Earth en King Diamond te vaak in goede bedoelingen. Het wil niet zeggen dat het slecht is wat Gio maakt, maar als je gewend bent om in een Mercedes te rijden stap je niet terug naar een Fiat en dus zoek je liever nog eens de voornaamste inspiratiebronnen erbij.
De door Gio opgetrommelde zangers en zangeressen zijn over het algemeen vrij onbekend. De bekendste is natuurlijk Apollo Papathanasio, die we vooral kennen als voormalig zanger van Firewind. Het hele rijtje van maar liefst dertien vocalisten, inclusief Gio zelf, duiken zo her en der op. Door het ‘spooky’ sfeertje, wat vooral door de, ongeveer overal hetzelfde klinkende, keyboards wordt veroorzaakt, doet het ook wel denken aan zijn eigen Devil’s Desire project, waarvan we zanger Jeff Metal ook weer langs horen komen.
De opera-achtige setting maakt dat het geheel nog wel interessant blijft, ondanks dat veel composities wat op elkaar lijken. Daarnaast wordt er redelijk adequaat gezongen door zowel de meeste heren als dames. Het intro, A New Saga’ wordt ingesproken door ene Jennifer Thomé, in tenenkrommend Engels en is geen fijn begin. Gelukkig wordt het gevolgd door ‘Spawn Of Abaddon’, een pittige metaltrack ingezongen door Papathanasio.
Tussen het metalen opera geweld krijgen we tussendoor te maken met ’Forever Bound’ een traag slepend epos dat de productionele beperkingen van het project nog wat meer bloot legt. Hierna horen we tot het einde nog zes tracks die eigenlijk bijna klinken als één lang nummer.
Er is een hoop aan te merken op Trinity Of Evil en veel daarvan snijdt ook wel hout. Maar laten we niet vergeten dat het razendknap is dat Gio Smet dit allemaal kan en zolang hij er zelf maar plezier in heeft, wie zijn wij dan om hem dit te ontzeggen. Het zal ongetwijfeld een geldkwestie zijn, maar zo hier en daar wat hulp op compositorisch, productioneel en instrumentaal gebied had het project Giotopia zeker flink kunnen upgraden.
Reject The Sickness - While Our World DissolvesWanneer we het hebben over melodieuze deathmetal zijn alle ogen en oren...
Subterranean Masquerade - Mountain Fever Veel metalbands vinden we niet in Israël, maar wat er vandaan komt heeft...