Vervolgens besloot de veertig jarige dictator Corgan solo te gaan. Zijn solo-album ‘The Future Embrace verkocht goed en de tours waren uitverkocht, maar het Smashing Pumpkins-gevoel begon weer te kriebelen. Corgan had echter met iedereen ruzie en zelfs smeekpogingen hielpen niet. Anno 2007 is enkel drummer Jimmy Chamberlin samen met Corgan nog over en besloten werd geen gastmuzikanten te vragen. Ze doken met z’n tweeën de studio in voor de opnamen van Zeitgeist. Corgan kan immers naast de zang ook perfect gitaar, bas en keyboard spelen.
Natuurlijk mist het zesde album de invloed van James Iha, welke volgens velen het geniale brein achter de band was. Wellicht dat het ooit goed komt tussen de twee, maar tot die tijd moeten we het met de huidige Smashing Pumpkins doen. De voorafgegane single ‘Tarantula’ bewees dat de band verder gaat waar ze waren gebleven. Zelfs de onderwerpen op het album blijken niet veranderd, deze gaan nog altijd over de liefde. Stuk gelopen relaties of juist opbloeiende.
Wie echter hoopte dat de single het meest poppy nummer is (het is immers de single) moet ik teleurstellen, het is juist het hardste nummer van de plaat en bovendien met opener ‘Doomsday Clock’ de uitblinker van Zeitgeist. Want helaas kent het album net als de andere vijf ook zijn zwakken punten. Laten we bijvoorbeeld met z’n allen hopen dat de ballad ‘Pomp And Circumstances’ een kant van The Pumpkins is die we niet vaker te zien krijgen.
Een come-back album zal altijd moeilijk zijn, maar Corgan en Chamberlin slagen erin eentje te maken waar de mond van open gaat staan.
Shannon Wright - Let in the Light Let in the light is alweer het zevende album van Shannon Wright , een...
John Carrie & Moor Green - Folk is not Happy John Carrie is een voormalige straatmuziekant uit Ierland die tegenwoordig...