2021-11-28
Je kunt geen hekel hebben aan de Britse liedjesschrijver Eliot Kennedy. De man is zo aardig, getuige de bescheidenheid die doorsijpelt in de tekst van het boekje dat bij zijn album gevoegd is. Hij beschrijft hierin dat “music is the ultimate backstage pass to our souls” en bedankt de artiesten met wie hij heeft samengewerkt. Dat zijn niet de minsten. Pas dan realiseer je je dat we hier te maken hebben met een van de belangrijkste componisten van de jaren negentig. Kennedy is namelijk verantwoordelijk voor hits zoals ‘Everything Changes’ (Take That [1994]) en ‘Say You’ll Be There’ (Spice Girls [1996]). Zelfs het succes van ‘Picture Of You’ met Boyzone (1998 Ivor Novello Award) en ‘Never Gonna Break My Faith’ met Aretha Franklin en Mary J Blige (Grammy in 2007) lijkt hem niet te hebben veranderd. Hij stopt veel tijd in zijn One Song Foundation , waarbij hij mensen helpt door muziek op te nemen en liefdadigheidsvoorstellingen te organiseren. Dit leverde hem een eredoctoraat op bij de universiteit van zijn geboorteplaats Sheffield. In zijn tweede woonplaats Hong Kong richtte hij de meidengroep ‘BLUSH’ op met vijf zangeressen uit vijf Aziatische landen; een resultaat van zijn eigen TV show. Zijn eerder opgedane ervaring als assistent van coach Gary Barlow bij de Britse X-Factor heeft daar ongetwijfeld aan bijgedragen.
Het was diezelfde Barlow die hem hoorde zingen tijdens een van zijn inzamelingsacties en moedigde hem aan om een eigen album op te gaan nemen. Na maanden van aarzeling, besloot hij om zijn liefde voor yacht rock te vereeuwigen. Dit genre staat ook wel bekend als de West Coast sound, populair in de mid-jaren zeventig en tachtig. Kenmerkend zijn de gemakkelijk in het gehoor liggende melodieën, heldere vocalen en de overgeproduceerde opnametechniek. Simpel gezegd: stop Hall & Oates, Christopher Cross, Steely Dan en Dr Hook in een blender en A Yacht Named Sue is het resultaat.
Het verbaast dan ook niet om de klassieker ‘A Love Of Your Own’ van de The Average White Band hierop te vinden. Met uitzondering van een soulvolle cover van ‘Human’ (Human League), bevat het verder eigen composities. Hierbij is ‘Rae’s Diner’ het beste nummer op het album, mede door de achtergrondzang van Tesni Jones. Het is ook het enige nummer waarbij je niet de indruk krijgt dat hij het voor iemand anders heeft geschreven.
Al direct bij de eerste tonen van opener ‘My Destiny’, compleet met de plastic drumgeluiden uit de jaren tachtig, waan je je op Rick Ashley terrein. ‘When Love Breaks Down’ ,‘Fragile’ en ‘Don’t Raise Me Up’ zijn stadiumballades die eerder passen bij bands als Take That of Boyzone. ‘Tomorrow’s Today’, met een prachtige gitaarsolo van Roo Walker overigens, lijkt geschreven voor Michael McDonald. En Toto zou zo ‘Lionheart’ kunnen toevoegen aan hun volgende album.
A Yacht Named Sue staat vol met muziek die bij een groot publiek in de smaak zal vallen. Het valt Kennedy niet mee om zijn status als liedjesschrijver in te ruilen als artiest. Toch gun je hem het succes; met dit debuutalbum (!) bevestigd hij zijn status als groot artiest.
Catherine Graindorge - EldoradoDe Belgische Catherine Graindorge begon ooit als violiste in de band...
David Keenan - What Then? Het is niet voor niets dat David Keenan wordt gezien als een groot talent....