2021-10-18
Powervrouw. Dat woord komt op tijdens het afspelen van Different Kinds Of Lights van Jade Bird. Voor wie niet gelijk in de krachtterm ‘powervrouw’ wil spreken, maar eerst wat meer informatie nodig heeft: Jade Bird is een Engelse singer-songwriter. Na een EP in 2017 en haar debuutalbum in 2019 is het nu tijd voor een tweede plaat. Hoewel ze er zelf niet zo van houdt om in hokjes gestopt te worden, wordt haar muziek omschreven als indie, folk, rock en americana. Vooral in het hokje americana wordt ze liever niet gestopt. Des te opmerkelijker dat ze er dan wel voor kiest om haar tweede album in Nashville op te nemen, de hoofdstad van de countrymuziek. Of zei producer Dave Cobb (onder andere bekend van Jason Isbell, Rival Sons en James Bay): ‘Kom jij maar naar mij toe’? Het maakt ook niet veel uit, want dit album heeft minder nummers met countryvibe dan voorgaand werk. Cobb kan overigens breder werken; hij begon zijn carrière in britpopband The Tender Idols.
De britpopinvloed is op het tweede nummer ‘Open Up The Heavens’ te horen. Het is een rocker die qua zang doet denken aan de rauwe stem van Regina Spektor op ‘You’ve Got Time’. Absolute favoriet is het hoopvolle ‘Now Is The Time’ met een vrolijke gitaarstrum en zomerse congo. Ook ‘Prototype’ is een fijn nummer. Het heeft door de drum, meerstemmige zang en mondharmonica wat weg van Fleetwood Mac.
Naast veel uptemponummers staan er ook rustigere nummers op de CD, bijvoorbeeld ‘Different Kinds Of Light’ en ‘Houdini’. De nog niet genoemde liedjes zijn stuk voor stuk goede songs. Opener ‘DKOL’ is alleen wat random, aangezien het niet zo past bij de rest. Het is een kort nummer zonder tekst en veel synthesizers. Opvallend is dat ‘Headstart’ op allerlei streamingdiensten als laatste nummer is toegevoegd, terwijl het niet op de CD staat. Een gemis, want ‘Headstart’ is een topnummer. Vooral de overgangen zijn prettig: rustige coupletten afgewisseld door stevigere refreinen.
Wat juist te veel van hetzelfde is, is Birds zang: vaak een soort kopstemschreeuw. Bij ‘Open Up The Heavens’ en ‘Punchline’ is het nog leuk, maar na ‘1994’ en ‘Rely On’ begint het te vervelen. Zo verandert Bird van een powervrouw in een schreeuwertje. Jammer, want sommige nummers hebben veel potentie en Bird oogt zo authentiek.
Dave (UK, hiphip) - We 're All Alone In This TogetherHoe volg je een alom bejubeld debuut op dat in 2019 zowel de Mercury Prize...
Jungle - Loving In Stereo Als je Loving In Stereo van Jungle met een tijdmachine naar begin jaren...