2021-11-29
The Rising Sun is het vierde album dat de Italiaanse gitarist Fabrizio Savino uitbrengt onder zijn naam. Op zich vreemd, aangezien twee andere muzikanten op alle nummers met hem samenspelen – waarom noem je het dan geen trio? Zoals op eerdere projecten heeft hij Luca Alemanno op contrabas. Deze landgenoot heeft eerder met jazzgrootheden zoals Herbie Hancock, Wayne Shorter, Kenny Burrell en Esperanza Spalding samengespeeld. De drums worden waargenomen door de Duitser Sebastian Merk die voornamelijk een grote naam is in de Berlijnse jazzscene. Naast het schrijven van composities voor zijn band MERKUR, is hij ook verbonden aan de muziekhogeschool in Dresden. Het album telt elf instrumentale nummers die bewust of onbewust een herfstsfeer oproepen. De donkere tonen van de gitaren van Savino dragen hiertoe het meeste bij. Het album opent en sluit met verschillende versies van titletrack ‘The Rising Sun’. De eerste versie klinkt ook daadwerkelijk als het ontwaken van de dag, waarbij enkele gitaarklanken respons vragen van de overige twee muziekinstrumenten. Bij de afsluiter zit dat juist anders in elkaar en houdt de contrabas het nummer bij elkaar. In beide gevallen zit geen duidelijke lijn die gevolgd wordt.
Dat is anders bij ‘Rebirth’, waarbij de tokkelende Savino heel duidelijk de overige twee muzikanten aan zich laat voegen om daarna met een andere elektrische gitaar te improviseren op het ontstane raamwerk. Datzelfde gebeurt op ‘Wisdom’, waarna ‘Her Fears’ een verlengstuk hiervan lijkt en je als luisteraar heel langzaam de aandacht verliest. De inbreng van violen (Leo Gadaleta) en cello (Piero Dattoli) op ‘So Close And Yet So Far‘ verandert hier niet veel aan. Pas op ‘No Ifs, Ands, Or Buts’ komt er enige variatie. Een simpele basriff leidt een rocknummer in, dat alleen Savino zelf lijkt te waarderen. Halverwege probeert Alemanno nog iets in te brengen, maar het klinkt allemaal te eenvoudig om lang te kunnen blijven boeien. Het abrupte einde suggereert dat de fantasie ook op begint te raken.
Op de jazz standard ‘Skylark’, dat onder andere door Bob Dylan, Ella Fitgerald en Tony Bennett op plaat is gezet, laat het trio horen dat zij prima samen kunnen improviseren zonder de rode draad te verliezen. Dit nummer levert enige spanning op aangezien niemand de leiding durft te nemen, ook al beseffen ze dat geen van hen de weg zal verliezen. De andere standard hier, ‘April In Paris’ voegt weinig toe.
The Rising Sun heeft er alles van een showcase te zijn om de gitaren van het familiebedrijf Savino te demonstreren. Dat Fabrizio zijn instrument beheerst is evident, maar een beetje meer pit en fantasie was op zijn plaats geweest. Zelfs de getalenteerde bassist Luca Alemanno kan niet voorkomen dat je snel doorskipt naar een volgend nummer. Hopelijk komt hij op een volgend project beter tot zijn recht.
Orchestre International du Vetex - Plaza MayorEens toerde de Belg Pieter Nys en ondergetekende als theatertechnici rond met...
Durand Jones & the Indications - Private Space Na de flow van Heatwave ‘s ‘Groove Line’ is het tijd om te luisteren naar de...