2021-11-23
Eens toerde de Belg Pieter Nys en ondergetekende als theatertechnici rond met voorstellingen van acteurscollectief Wunderbaum. Bij de bouw, breek en voorbereidingstijd tot vlak voor de voorstelling schalde de muziek rijkelijk en Pieter bleek een grote voorliefde te hebben voor balkan- en wereldmuziek. Zo wees ondergetekende Pieter op het Roemeense Mahala Raï Banda (Shantel, Borat) en kwam hij met ‘Flamoek Fantasy’ van het Kortrijkse Orchestre International Du Vetex. Het leverde tussen de werkzaamheden door hele afwisselende en bovendien feestelijke playlists op. Toeval wil dat van die feestfanfare, zoals Vetex bekend staat, anno 2021 het vijfde album op onze burelen ploft. Orchestre International Du Vetex ontstond in 2004 in het kader van wijkwerking van Theater Antigone, rondom de V-Tex, een oude textielfabriek in de Kortrijkse Kanaalzone en werd opgericht door Ruben Deprez en Michael de Schrijver. Waarbij het OCMW amateur- en professionele muzikanten samen bracht. In 2017 had het gezelschap al meer dan negenhonderd optredens in onder andere België, Frankrijk, maar ook Latijns- Amerika en Azië op haar naam staan.
Hoewel medeoprichter Deprez het gezelschap al in 2012 verliet, werd in 2015 Fifavela uitgebracht. Hierop verbrede het toen achttienkoppige orkest, met daarin onder andere trompet, trombone, saxofoon, percussie, sousafoon, euphonium, toetsen, gitaar en drums, onder leiding van huiscomponist en trompettist Thomas Morzewski, haar horizonten door de invloeden van hun Latijns-Amerikaanse avonturen in de muziek te verwerken. Op de twaalf tracks op Plaza Mayor zijn de Latijns-Amerikaanse invloeden gebleven, maar ook de basis van klezmer en gipsy is nog altijd aanwezig. Gevat in het karakteristieke geluid van een fanfare. Zo doet de titeltrack, die wordt opgesierd met heerlijk scheurende trompetten en Latijns- Amerikaanse ritmes, denken aan werk van Chuck Mangione.
Plaza Mayor is met tracks als ‘La Fenice’, waarbij de Latijns-Amerikaanse ritmes en de klezmer zo mengen dat het lijkt alsof de twee uitersten tot een familie behoren, voer voor een feestje. Ook het swingende ‘Tarantella № 11 – La Confinata’ dwingt tot uitbundigheid. Soms pakt Vetex even terug naar een ballade, zoals op ‘Noć’, waarbij een meeslepende melodie en accordeonspel je in een bad van melancholie onderdompelen. Op ‘From Brest To Brest’ gaat het meer straight forward richting Shantel. Minpunt is dat het wat voortkabbelt. Het ongedurige ‘Velika Drnikskova’ doet het beduidend beter. Het laat een hoge mate van instrumentbeheersing horen en het is onmogelijk om stil te blijven zitten.
Zang en Vetex is geen ruim bewandeld pad, maar Plaza Mayor bevat een drietal tracks met zang. Het traditionele ‘Tumbalalaïka’ is er een van. ‘Summer Of Love 2020’ gaat de reggaehoek in en ‘Fly 2 Minsk’ klinkt als een broertje van het eerdergenoemde ‘From Brest To Brest’. De zang van Yuri Gurzhy is op beiden niet de meest overtuigende, maar misstaat niet in combinatie met de muziek.
Muziek als dat van Vetex combineert melancholie met feestelijke, frisse klanken. Het is alsof Vetex wil zeggen; hoe zwaar de dagelijkse beslommeringen ook zijn, er is altijd reden voor een dansje. Alleen al daarom is Plaza Mayor in deze tijd meer dan welkom.
Demian Dorelli - Nick Drake`s Pink Moon: A Journey On PianoHoeveel signalen heb je nodig om in te zien dat je er wat mee moet doen?...
Fabrizio Savino - The Rising Sun The Rising Sun is het vierde album dat de Italiaanse gitarist Fabrizio...