2021-10-13
Het wachten op de nieuwe plaat is nog nooit zo kort geweest in de geschiedenis van The Liberators.Sinds 1979 zijn deze heren al actief in met name de blueswereld en nog steeds springlevend. In 2020 brachten ze pas een vierde album uit, dat nog voor beste bluesalbum Nederland werd genomineerd. Waitin’ heet de nieuwste (vijfde) plaat. Dit geeft al aan dat het meer live dieren zijn dan studiomuzikanten. Waitin’ doelt dan ook op het niet op tournee kunnen gaan en hun kunsten live kunnen vertonen.
Het eerste nummer ‘Waitin’ is direct het hoogtepunt van de plaat. Het knalt gelijk met een heerlijk harmonica intro. ‘Waitin’ schuurt en knijpt direct en is een heerlijk zwoel bluesnummer. Sterke vocalen zitten voor in de mix en komen krachtig over. Blues zoals je blues verwacht, stompend met een lekker (loom) tempo en goede vocalen.
‘Lonely Night’ klinkt meer popgericht, maar ook hier komt de harmonica van zanger Stephan Hermsen voorbij.
Het is wel aan te raden het geluid wat harder zetten is aan te raden, want anders komt dit nummer niet zo binnen.
In totaal leveren The Liberators negen nummers in dertig minuten. De plaat biedt precies wat je van een bluesband mag verwachten, maar heeft nu wel weer wat meer pop-/soulaccenten. De bas klinkt heerlijk krachtig en de gitaren zijn wat meer popgericht afgesteld. ‘Can’t Wait Another Day’ klinkt wat gladder doordat de drums, bas en gitaar wat meer op de achtergrond klinken, waardoor de stem wat meer naar voren komt.
Snelle bluesnummers zijn ook de lastigere nummers. Toch komt men er nog prima mee weg, door ook hier de harmonica lekker te laten ronken.
‘Cry Like A Wolf’ heeft een lekkere gitaarriff, maar weet niet te imponeren. Het is net teveel doorsnee en een iets te veel pop gevoel voert de boventoon. ‘Fooling Around’ begint daarentegen weer krachtig, met een heerlijk soepele basloop. Een Robert Cray gevoel komt dan ook op door het nette gitaarspel.
Doordat Waitin begint met het beste nummer. Hierdoor heeft het album het lastig om dit niveau te evenaren. Van pure blues gaat de plaat meer naar snellere nummers die wat meer pop/soulachtig klinken. Door de krachtige stem van Stephan blijft het rauw, maar de composities ‘Money Talks’ en ‘Clash’ blijven niet hangen. Al met al is Waitin’ een degelijke bluesplaat van deze live band. Live zijn The Liberators hoogvliegers die iedereen mee zullen krijgen, maar op plaat leveren ze te weinig hoogtepunten om in de extase te geraken die men live wel weet op te wekken.
Barney Artist & Mr. Jukes - The Locket Mr Jukes & Barney Artist hebben de afgelopen achttien maanden gewerkt...
Djurre de Haan - Monsters En Freaks - Indiepop Voor Beginners- Djurre de Haan is een zanger die je misschien beter kent als Akward I. Nu...