In de tussentijd bracht Jones ook nog twee mixtapes uit waarop hij met gemak switcht van Modest Mouse naar The Andrew Sisters om via Kenny Rogers bij Spacemen 3 uit te komen.
Op Gadzooks Vol. 1 geeft Caleb Landry Jones blijk van een sterke voorliefde voor psychedelische pop (Syd Barrett’s Pink Floyd, The Beatles). De theatrale voordracht verraadt zijn acteerachtergrond. De Vaudeville-achtige sfeer is zwaar schatplichtig aan David Bowie en zijn innige samenwerking met Lou Reed op diens meesterwerk Transformer.
Caleb Landry Jones toont zich op Gadzooks Vol. 1 een veelkoppig monster. Hij schreef alle nummers, bespeelde het merendeel van de instrumenten en zong het album vol. Een eervolle vermelding is weggelegd voor arrangeur Drew Erickson (o.a. Lana Del Rey) die er in is geslaagd het rijk georkestreerde album in goede banen te leiden.
Op opener ‘Never Wet’ klinkt Jones nog als een zwalkende Pete Doherty (Babyshambles). Op ‘Yesterday Will Come’ worden alle registers opengetrokken. Meer Beatlesque dan dit wordt het niet. En in de psychedelische popsong ‘The Loon’ kruipt acteur Jones in de huid van Syd Barrett.
Het album eindigt met de twintig minuten durende afsluiter ‘This Won’t Come Back’. Het nummer begint als een Kinks-achtig popnummer om na vier- en halve minuut te muteren in een soundscape met langzaam wegstervende en weer aanzwellende klanken die de sfeer oproepen van een desolaat kermisterrein op Coney Island. Zijn we toch weer op Lou Reed territory.
Waar debuut The Mother Stone een nogal stuurloze indruk maakte, klinkt Gadzooks Vol. 1 meer coherent, zonder daarbij aan avontuur in te boeten. Jones geeft zijn muzikale carrière met Gadzooks Vol. 1 dan ook een flinke boost!
Native Soul - Teenage DreamsZuid-Afrika is het thuisland van Native Soul . Een band die bestaat uit...
Quickly, Quickly - The Long & Short Of It Quickly, Quickly is het geesteskind van Graham Jonson, een begin twintiger...