2021-10-21
Alabama 3 is een muzikaal collectief uit Brixton, London. Geen grote bekende in Europa. Toch zullen meer mensen bekend zijn met hun muziek dan ze zouden vermoeden. Met één nummer althans. Alabama 3’s ‘Woke Up This Morning’ (”You woke up this mornin’, got yourself a gun, your mama always said you’d be the chosen one”) vormt namelijk het muzikale intro van de Amerikaanse hitserie The Soprano’s.Alabama 3 heeft even tijd nodig gehad om zich muzikaal te herpakken Met het overlijden van Jake Black (a.k.a. Reverend D.Wayne Love) in 2019 moest frontman Robb Spragg (a.k.a. Larry Love) het ineens doen zonder zijn partner in crime en collega songwriter Black. Album nummer dertien, Step 13 kan dan ook gezien worden als een comeback.
De plaat opent euforisch met ‘Whacked’: ”Everybody’s getting whacked on something, something that makes them feel good”. Het drugs-anthem vormt de ultieme ontlading na een zwarte periode waarin corona-maatregelen het live-circuit en het uitgaansleven platlegden. De techno-beat, de baritonstem van Spragg en het achtergrondkoor doen hier hun werk. De remix van het nummer (met Charlie Steen van Shame) smaakt nog beter, maar staat helaas niet op het album.
De Black Lives Matter beweging staat centraal in de track ‘Yolanda’. Net als de song ‘The Lord Stepped In (Taking Back Control’) roept de sound van het nummer herinneringen op aan de Manchestersound van The Happy Mondays. ‘Rise Up Brother Rise’ heeft net zo’n euforisch karakter als ‘Whacked’, al is het onderwerp, de klimaatcrisis, minder hedonistisch dan dat van de openingstrack. Op de politiek getinte dancetrack ‘Tranquilize Yourself Brittania’ waart de geest van dubmaster Gary Clail rond.
Dan openbaart zich een probleem. Step 13 lijkt uit twee delen te bestaan. Op het tweede deel van het album zakt het tempo dramatisch in en is de euforische stemming van het begin verdwenen als sneeuw voor de zon. Alabama 3 toont zich beter in het schrijven van opzwepende songs dan in de meer introspectieve nummers die we op het tweede deel krijgen voorgeschoteld. De zangstem van Rob Spragg komt hier ook minder tot zijn recht.
Het countrydeuntje ‘Song For Aubrey’ is nog wel een aardige poging (en zou niet hebben misstaan op een soloalbum van Joe Strummer) maar de rest van de nummers op het tweede deel van het album is het vermelden niet waard. Zelden zo’n onevenwichtig album gehoord. Een nachtkaars, dat is de beste kwalificatie van het album!
Asfaltfeeën - Zwart Glimmend ChroomHet album Zwart Glimmend Chroom scheert als een schitterende komeet door...
Kuunatic - Gate Of Klüna Het gaat wat ver om de drie Japanse dames van Kuunatic wereldvreemd te...