2021-11-03
Het album Zwart Glimmend Chroom scheert als een schitterende komeet door het zonnestelsel van de muziekindustrie, zich niets aantrekkend van de vaste banen rond het centrum. Een exoot die ons kortstondig – na 27 minuten is het voorbij – zijn prachtige staart toont, op een geheel eigen koers terug naar de donkere uithoeken van het heelal. Asfaltfeeën is de groep die dit werk aan ons openbaart. Het is geen band in de traditionele zin, eerder een kunstenaarscollectief. Zij bevinden zich in de buitenste regionen van het muziekuniversum, zichtbaar gemaakt door de telescopische werking van Excelsior Recordings.Dichter Ingmar Heytze heeft een fijne stem om naar te luisteren. Hij draagt zijn poëzie voor over muzikale begeleiding, verzorgd door Johan Borger en Cor van Ingen. Zij leggen een kabbelende, muzikale ondergrond neer die nergens de aandacht opeist, die nooit luid of wild wordt, maar wel essentieel is. Een haast ondankbare taak, want alles draait toch om de voordracht van de verzen. Het album opent met ‘Maanwee’ dat muzikaal sterk doet denken aan de soundtrack van de film Paris, Texas door de melancholische gitaar. De combinatie met het vibrafoonspel van de in september 2019 overleden Julius de Paauw, heeft een zalvende werking.
De aangename cadans en intonatie van de voordracht staan echter in schril contrast met de absurde en vervreemdende onderwerpen. Die lopen uiteen van een apocalyptische wereld in ‘Cirkels’, waar mensen de rand van de wereld bereiken, op de hielen gezeten door vuur en verstikkende rook, tot een alternatieve versie van de verdrijving van Adam en Eva uit het paradijs, dat een riante, geluidloze auto blijkt te zijn. ”God is een Duitser”. Zowel de sfeer als de aard van sommige scenes vertonen gelijkenis met het zwart komische televisieprogramma TreurTeeVee van Circus Treurdier.
Omdat het op vinyl en CD is uitgebracht, is Zwart Glimmend Chroom een album. Maar is het daardoor muziek? De voorgelezen sprookjes uit de jaren zeventig stonden ook op plaat, totdat die door TV en later videobanden verdrongen werden. Niemand zou dat muziek noemen. Bij Asfaltfeeën is iets soortgelijks aan de hand. Omdat de verhalen zo nadrukkelijk worden voorgedragen in plaats van gezongen, moet je dit toch eerder zien als een voorstelling die zonder beeld is vastgelegd. Bijzonder en mooi is het wel.
Malford Milligan & The Southern Aces - I Was A WitnessDe Amerikaanse blues- en soulzanger Malford Milligan is geen onbekende in...
Alabama 3 - Step 13 Alabama 3 is een muzikaal collectief uit Brixton, London. Geen grote...