2021-11-05
Sonic Whip, niet te verwarren met het gelijknamige psychedelische rockfestival in Doornroosje, is een jonge band uit Nijmegen. De band bestaat uit de broers Meryn (gitaar en vocals) en Florian (drums en backing vocals) Bevelander, aangevuld met bassist Julien Verveer. Hun in eigen beheer uitgebrachte debuutalbum heet Triskelion. Niet geheel toevallig vond de doop van het album plaats in eerdergenoemde Doornroosje. Sonic Whip laat zich volgens haar bio inspireren door de Foo Fighters, Queens Of The Stoneage, Audioslave en plaatsgenoten Navarone. De Corona epidemie was voor de bandleden reden om de studio (Sandlane) in te duiken, waar hun debuutplaat tot stand kwam onder leiding van Jos Driessen, die eerder samenwerkte met o.a. Ayreon, Epica en Lakshmi. Dat heeft geresulteerd in een volwassen maar ook behoorlijk voorspelbare rocksound.
De plaat opent met ‘Burn It Down’. Het nummer heeft dezelfde vibe als de muziek van ASG (stoner light) en Meryn Bevelander laat meteen horen dat het gitaarwerk dik in orde is. Op ‘Desire’ doet de band een verdienstelijke poging om The Posies naar de kroon te steken en dat levert een aanstekelijke poprocksong op.
Bij de eerste (zang)tonen van ‘Paradise’ is het toch even schrikken. Horen we daar Tokyo Hotel? Als de song bij het refrein is aangekomen, valt er gelukkig wat meer te genieten. ‘Shine’ begint met een eigenzinnige gitaarloopje maar de daarop volgende melodie- en zanglijn klinken nogal obligaat. Hierdoor verliest het nummer aan spanning. Op de tweede helft van de plaat is het meer van hetzelfde.
Triskelion is gemaakt volgens the book of rules van the school of rock. Daar zal de opleiding aan de rockacademie van Florian Bevelander, Julien Verveer en producer Jos Driessen zeker aan hebben bijgedragen. Dat levert geen bonuspunten op, maar een volgens het boekje opgebouwde, weinig verrassende rockplaat.
De (samen)zang van de gebroeders Bevelander is zuiver en met Meryn Bevelander heeft de band bovendien een prima gitarist in de gelederen. Maar rockclichés vermijden blijkt lastig voor Sonic Whip. Zonder eigen signatuur is het lastig de middelmaat te overstijgen.
Als Sonic Whip het lesmateriaal van de rockacademie bij het oud papier gooit en de hoe maak ik een rockplaat houding loslaat, dan moet de band tot meer in staat zijn.
Robert Jon & The Wreck - Shine A Light On Me BrotherBijzonder dat je mind bij het horen van een voor jou onbekende artiest en...
Douglas Firs - Heart Of A Mother Douglas Firs presenteert zich als band, maar is toch vooral het soloproject...