2022-05-25
De Amerikaanse singer-songwriter Ethan Gold is een bijzondere. Niet lang nadat de beste man zijn debuut uitbracht liep hij door een bizar ongeluk hersenletsel op, en wel zo heftig dat zijn spraakvermogen werd aangetast. Door intensieve therapie kwam Gold er langzaam maar zeker bovenop, muziek maken lukte weer, maar verbaal kon hij zich nog niet uiten. Daarom sprak de muzikant door middel van muziek op twee instrumentale platen. Lang werkte hij aan zijn herstel en componeerde hij in de tussentijd nog voor een aantal films, alsof het niks is. Men doet Gold dan ook eigenlijk tekort wanneer hij getypeerd wordt als ‘slechts’ singer-songwriter. Tien jaar na zijn debuut komt de ware opvolger: Earth City 1: The Longing waarop de muzikant zijn, door zijn ongeluk veranderde kijk op de wereld, geeft. Het cijfer in de titel doet waarschijnlijk al iets vermoeden: dit is slechts deel één van, in dit geval, een trilogie. Ambitieus, en Gold heeft hiermee zelf dan ook hoge verwachtingen gecreëerd.Maar dat is in dit geval niet erg, want als deel één iets zegt over de volgende twee die nog dit jaar zullen volgen, dan is Gold na zijn ongeluk erg sterk teruggekomen. Terugkomend thema op Earth City 1: The Longing is toch wel het individuele karakter van de hedendaagse samenleving. Met zijn allen, en toch alleen. Zo omschrijft Gold op de openingstrack ‘Bright & Lonely City’ de stad als eenzaam, maar benoemt hij ook het drukke nachtleven, dit met enige melancholie. En ondanks dat de tracks muzikaal verschillend gekleurd zijn, is het dit ietwat weemoedige gevoel, dat volgens Gold ook in de samenleving terug te vinden is, dat voor samenhang op deze plaat zorgt. ‘Never Enough’ is wellicht de donkerste uitschieter op dit album. Slepend zingt Gold op deze ballad over verdwaald zijn in de menigte, wederom over met zijn allen en toch alleen. Earth City 1: The Longing klinkt door deze onderwerpen erg doordacht en serieus. De single ‘Pretty Girls’ geeft wat ruimte om te ontspannen en wat met het hoofd te wiebelen, om vervolgens weer verder te filosoferen over het leven. Gold’s vocalen doen hier en daar denken aan die van Elliott Smith met iets meer body. De ietwat melancholische sound hoeft natuurlijk geen probleem te zijn, maar het zorgt er wel voor dat deze plaat niet voor iedere gemoedstoestand even geschikt is.
Het karakter van dit album zorgt er daarentegen wel voor dat het moeilijk wordt om het zomaar langs je heen te laten gaan. Gold heeft deel één in een interview als een zoektocht naar de innerlijke leegte omschreven, iets groots waar dan ook moeilijk luchtig over gedaan kan worden. Het existentiële thema heeft hij poëtisch verwoord en vervolgens muzikaal weten te omlijsten. En dit leverde, gezien zijn geschiedenis, een bewonderenswaardig resultaat op. Dat (hopelijk) nog dit jaar de twee volgende delen van de trilogie zullen verschijnen, geeft ons alleen maar een mooi vooruitzicht in een tijd en wereld die, zoals ook te horen is op Gold’s werk, niet altijd even rooskleurig is.
The Wallflowers - Exit WoundsNa jarenlange afwezigheid is er weer een nieuwe plaat van The Wallflowers ....
La Nausée - Battering Ram Een stormram, het is inderdaad de juiste omschrijving van de muziek op de...