2021-11-09
Stefan Breuer is een Nederlandse muzikant op verschillende manieren zijn geld verdient. Zo doet hij PR en marketing voor bedrijven, maar is zijn binding met de muziekwereld het grootst. Hij doet boekingen voor artiesten en bestiert zijn eigen onafhankelijke platenmaatschappij Tiny Room Records. Omdat hij aan de hogeschool voor de kunsten in Utrecht - u weet wel, van Twee Voor Twaalf - als componist en producer is afgestudeerd, is het bijna vanzelfsprekend dat hij ook zijn eigen muziek maakt. Onder de naam The World Of Dust brengt hij met grote regelmaat albums uit. Soms geslaagd, soms wat minder geslaagd. Ondergetekende kan zich nog Golden Moon herinneren; een lastig te plaatsen lo-fi album dat nogal fragmentarisch overkwam, maar wel liet horen dat Breuer er niet voor terugdeinst om zijn nek uit te steken.
Op zijn nieuwste werkstuk True Sound heeft Breuer een wat gestroomlijnder pad gevonden. De acht liedjes op het slechts eenentwintig minuten durende album zijn, net als op voorganger Samsara , met producer Todd Tobias opgenomen. Tobias is bekend van zijn werk voor Guided By Voices. Hij heeft op True Sound ook weer een heel groot aandeel door de muziek te schrijven. Zijn mooie composities hebben ook ditmaal weer geholpen om het allemaal minder fragmentarisch te laten klinken en ook productioneel is True Sound fijn om naar te luisteren.
De teksten zijn van de hand van Breuer die van True Sound een conceptalbum heeft gemaakt dat geheel in het teken staat van het leven en de dood van zijn grootouders. Als je om je grootouders hebt gegeven dan begrijp je de melancholie in de teksten en muziek. Breuer klinkt daarbij als een light versie van een zwaar getormenteerde Morrissey, en dat kunt u positief opvatten. Zo mogen we lekker zwijmelen op een somber relaas met de titel ‘Petronella’s Death’ en het heerlijk psychedelische ‘Nel’s Passing’. ‘Goodbye’ daarentegen klinkt ondanks de deprimerende tekst (”Goodbye, we all die, while trying to stay alive”) bijna lieflijk en ook ‘Wait For The Alder’ heeft wel iets opgewekts.
De mafste track is ‘Hazel’, waarbij een eentonige gitaargetokkel en een loop van hondengeblaf de eenvoudige begeleiding vormen. Samen met de droeve zang van Breuer intrigeert ook dit heftig. Omdat aan elk album een einde komt is de laatste track doodleuk ‘Every Record Ends ‘genoemd, de metaforische tekst maakt pijnlijk duidelijk dat alles vergankelijk is; ”Did you tell the band, that every record ends, and when that moment comes, will we make amends?”, aldus Breuer.
True Sound maakt het de luisteraar niet eenvoudig, maar na enkele luisterbeurten – goed te doen bij deze speelduur- valt het kwartje en hebben we met genoegen postuum kennis mogen maken met de grootouders van Stefan Breuer. Fijn plaatje.
Paceshifters - Brand New PlanWie de energieke Paceshifters wel eens live gezien heeft, kan zich...
The Wallflowers - Exit Wounds Na jarenlange afwezigheid is er weer een nieuwe plaat van The Wallflowers ....