2021-12-07
Op Sunny Bay gaat Daniela Weinmann, alias Odd Beholder, verder met het verpakken van haar verwondering en vervreemding in licht melancholische elektropopliedjes. Vergeleken met haar debuut All Reality Is Virtual [2018] klinkt de opvolger meer zoals de artiest het in haar hoofd hoorde, zonder compromissen. De Zwitserse maakt daarmee een interessant album, dat vooral door de teksten aan het denken zet. Dat zij tevens activist is, wekt niet direct verbazing, ook al probeert ze die twee kanten steeds meer te scheiden.Met haar halflange haar en pony voldoet Weinmann volledig aan het stereotype beeld van een alternatieve muzikant. Gelukkig getuigt de muziek van meer originaliteit, ook al zijn de jaren tachtig invloeden onmiskenbaar. De creatieve inzet van synthesizers, samples en effecten heeft geen negatieve invloed op de luisterbaarheid. De songs liggen redelijk makkelijk in het gehoor. Dat zal niet iedereen van haar zang zeggen. Weinmann gebruikt namelijk graag haar hoge falset stem. Die schuurt bij vlagen tegen het valse aan. En dan is er af en toe ook die haast Gooise ‘rrr’. Toch stoort dat niet en past het goed in de mix.
Zoals gezegd zit een groot deel van de aantrekkingskracht in de manier waarop zij haar observaties van onze maatschappij beschrijft. Die kunnen heel treffend de tijdgeest weerspiegelen zoals in het slotcouplet van ‘Birds’ ”And the people on the station/ Bend their heads as if in prayer/ Looking for angels in their phones”. Dat nummer heeft net als ‘Silent Spring’ een complexer ritme en daardoor is het moeilijk om niet aan Björk te denken. De IJslandse is nog steeds de goudstandaard in dit genre. Geen schande dus als jouw muziek daar associaties mee oproept.
Odd Beholder zet met Sunny Bay een opvolger neer die minstens net zo sterk is als haar debuut. In tien rustige elektropopnummers met dreampopelementen gunt ze je een blik op de wereld zoals zij die waarneemt. Ondanks de serieuze onderwerpen geen deprimerende ervaring. Haar muziek is noodzakelijk voor haar geestelijke gezondheid, zoals ze zelf zegt: ”Art isn’t luxury. It is like therapy.” Prettig persoonlijk album dat aan kracht wint bij elke luisterbeurt.
The Colorist Orchestra & Howe Gelb - Not On The MapOok al heeft de Amerikaan Howe Gelb zijn sporen als soloartiest met ruim...
Paceshifters - Brand New Plan Wie de energieke Paceshifters wel eens live gezien heeft, kan zich...