2021-10-26
Ook al heeft de Amerikaan Howe Gelb zijn sporen als soloartiest met ruim twintig albums wel verdiend; hij is bekender om zijn verschillende samenwerkingsprojecten. Zo heeft hij ruim dertig albums opgenomen als bandleider van de post-punk/countryrockband Giant Sand, die keer op keer van bezetting wisselden. Zo waren Joey Burns en John Convertino, die later Calexico zouden vormen, een tijd lid van deze band. Dan zijn er nog andere muzikale paden, zoals met Band of Blacky Ranchette (country); Melted Wires (rock) en Arizona Amp And Alternator (countryrock). Nu gaat hij met The Colorist Orchestra nog een stap verder.De acht Belgen die dit kamerpopcollectief vormen (Kobe Proesmans (percussie, kalebas), Aarich Jespers (percussie, marimba), Sep François (melodische percussie, mbira), Wim De Busser (vleugelpiano, geprepareerde piano, toetsen), Tim Vandenbergh (contrabas, elektrische bas), Gerrit Valckenaers (basklarinet, stenen, spiegels, glazen kommen, elektronica), Jeroen Baert (viool) en Karel Coninx (altviool)) weten met hun onorthodoxe manier van muziek maken meerdere artiesten aan zich te binden. Zo werden er al albums opgenomen met Emiliana Torrini (2015) en Lisa Hannigan (2017) en werd er getoerd met Sumie en Cibelle (beiden in 2014) en Gabriel Rios (2020). In 2019 werd er al met Gelb live gespeeld - nu is hun samenwerking op plaat gezet. De titel van dit project, Not On The Map, is ongetwijfeld een knipoog naar zijn eerdere werk met Giant Sand, Is All Over The Map (2004).
Het album verveelt nergens en dat is de verdienste van het collectief, dat ook op een aantal nummers wordt bijgestaan door de Amerikaanse singer-songwriter Pieta Brown. Haar bijdrage op zowel ‘Sweet Pretender’ als ‘Sometimes I Wish’ is strategisch op de tracklist geplaatst. De af en toe eentonig vertellende zangstem van Gelb wordt weleens te veel, hoe mooi donker deze ook is. Brown weet op haar eigen manier een meerwaarde te zijn, waarbij zij juist als een katalysator fungeert. Luister maar eens naar de samenzang op ‘More Exes’ en ‘Ruin Everything’.
Vanaf opener ‘Counting On’ tot de afsluitende titeltrack ‘Not On The Map’ wordt een Zuid-Europese sfeer neergezet. Dat heeft voornamelijk te maken met de percussie die door oprichters Proesmans en Jespers wordt in- en doorgezet. Het zijn met name de cover van ‘Gentle On My Mind’, bekend van Glenn Campbell, en het instrumentele ‘Tarantula’ die hier het meest van profiteren. ‘Dr Goldman’ met zijn vreemde ritme en achtergrondkoor blijft uiteindelijk nog het meest hangen.
Not On The Map kun je tijdens een avondje eten met vrienden gerust op repeat zetten. Het is een tijdloze plaat, waarbij vooral liefhebbers van de muziek van Leonard Cohen en Paolo Conte hun vingers zullen aflikken. Heerlijke muziek voor de nazomer.
Hiatus Kaiyote - Mood ValiantDe Duitse filosoof Friedrich Nietzsche sprak ooit de legendarische woorden:...
Odd Beholder - Sunny Bay Op Sunny Bay gaat Daniela Weinmann, alias Odd Beholder , verder met het...