2021-11-20
De Duitse filosoof Friedrich Nietzsche sprak ooit de legendarische woorden: ”Dat wat ons niet doodt, maakt ons sterker”. Dat levensmotto is zeker van toepassing op Nai Palm (echte naam: Naomi Saalfield), de zangeres en liedjesschrijver van de Australische band Hiatus Kaiyote. Op haar dertiende wees, op haar vijftiende dakloos en in 2018 werd er bij haar borstkanker geconstateerd. Dezelfde ziekte die haar moeder fataal werd. Mood Valiant is dan ook een treffende titel voor hun derde album. Het omschrijft enerzijds de gevoelstoestand van de moeder van Palm toentertijd. Als zij in haar zwarte Valiant Safari station wagon stapte had zij een slechte dag; in haar witte versie had zij een goede dag. Anderzijds, geeft het ook de stemming (”mood”) van de band aan, die hun moedige (“valiant”) tekstschrijver steunde tijdens de herstelperiode na de levensreddende borstamputatie.In de zes jaar na hun vorige album, Choose Your Weapon [2015], is er ook het een en ander gebeurd. Zo werd de band gehyped doordat andere artiesten (Kendrick Lamar, Anderson Paak, Chance The Rapper) samples van dit album gebruikten. Palm bracht solowerk Needle Paw [2017] uit en werkte met Drake op zijn Scorpion album. Maar, het materiaal dat de band tijdens de tournee van 2015/16 had geschreven en deels al op het podium had laten horen was toe aan een flinke opfrisbeurt. Tot overmaat van ramp, ontbond platenlabel Sony hun contract voordat het nieuwe album kon worden opgenomen.
Dat de band vol goede moed in 2019 weer bij elkaar kwam om te musiceren is te danken aan Steven Ellison (Flying Lotus), die hen onderbracht bij zijn Brainfeeder label. Dat het derde album een succesvolle revisie onderging is de verdienste van drummer Perrin Moss. Hij liet de band kennismaken met de Braziliaanse componist Arthur Verocai. Al snel werd de samenwerking opgezet, al liet hij hen er wel voor werken: om de reis te bekostigen moest de band op stel en sprong door Zuid-Amerika toeren.
Het resultaat maakt heel veel goed. De invloeden van dit continent zijn goed te horen op verschillende, strategisch geplaatste nummers zoals ‘Flight Of The Tiger Lily’, ‘Hush Rattle’ en ‘Get Sun’, waarbij blazers en strijkers een nieuwe dimensie toevoegen aan het geluid van de band. Er valt veel te genieten: de bas van Paul Bender en de piano van Simon Mavin vinden elkaar wonderwel op zowel ‘Rose Water’ en ‘Red Room’. Er is ook nog ruimte voor de kenmerkende vreemde teksten van Palm. Op ‘Chivalry Is Not Dead’ wordt het paringsritueel van verschillende dieren gebruikt als erotisch voorspel, waarna het eindigt met het rationele “I want to be close to your molecules”. Huh?
De ingrijpende operatie van Palm heeft niet de overhand gekregen op het derde album van het Australische viertal, al houd je het bij ‘Stone Or Lavender’ met “Please believe me when I say / Someday it’ll be okay . . . I don’t wanna be small / I want to be full of life” niet droog. Nog niet eerder klonk een album van Hiatus Kaiyote zo consistent goed. Sterke comeback.
Bacon Fat Louis - BFL#3Supergrappig natuurlijk, wanneer je bij je album een verjaardagskalender...
The Colorist Orchestra & Howe Gelb - Not On The Map Ook al heeft de Amerikaan Howe Gelb zijn sporen als soloartiest met ruim...