2021-10-18
Drie jaar geleden wist de Londense formatie ISLAND veel indruk te maken met hun debuut Feels Like Air. Dit album werd bestempeld als een succes, waarbij het de aandacht wist te trekken van ene Mikko Gordon, die voorheen ook achter de knoppen heeft gezeten bij Arcade Fire en Thom York. Zo ging hij aan de slag met het nieuwe album Yesterday Park, met als missie om die stijgend ingezette lijn voort te zetten. Wat dit viertal kenmerkt en onderscheidt van andere vormen van indierock, is het gitaarspel. Waarbij ze zich hebben laten inspireren door de jaren ’90. Denk het vrije spel van John Frusciante in combinatie met de groove uit de hiphop van die tijd. Deze liedjes zijn niet zomaar een paar akkoorden achter elkaar geplaatst. Er is moeite in gestoken om er aan de hand van melodieuze gitaarlijnen een eigen draai aan te geven. Op die lijntjes zitten verschillende effecten. Galm, reverb of dat ze achterstevoren worden afgespeeld. In zekere zin doen ze wel denken aan Young The Giant of Alt-J, maar dan toch net ietsje anders.
Meteen een sterk voorbeeld hierin is opener ‘Octopus’, beladen met diverse gitaareffecten die achterstevoren worden afgespeeld. Denk ‘Give It Away’ van Red Hot Chili Peppers. ‘Everyone’s The Same’ heeft wel wat stoner rockinvloeden, waarbij ze wel doen denken aan een Artic Monkeys met stevigere gitaren. Het tempo gaat weer iets omlaag op ‘Do You Remember The Times’ en wordt helemaal mellow met ‘Young Days’.
De eerste vier nummers geven de diversiteit van Yesterday Park al goed weer. Ondanks dat de liedjes zich gevoelsmatig niet helemaal lijken te houden aan de gebruikelijke blauwdruk voor het schrijven van een popliedje, ontwikkelen ze zich wel natuurlijk. Denk aan een eerdergenoemde Frusciante die net wat meer ruimte krijgt om zijn riedeltjes in te vullen. Thematisch is de toon gezet: gevoelens van weemoed met betrekking tot nostalgie. Terug denken aan hoe alles ooit was en daar dan sentimenteel van worden. Iets wat des te herkenbaarder werd in de afgelopen pandemie.
Stuk voor stuk elementen die elkaar versterken, maar die niet altijd de aandacht goed vast weten te houden. Zo is de titeltrack een semi-instrumentaal intermezzo. Niet per sé nodig om op adem te komen, maar het zet wel de flow van het album voort. ‘By Your Side’ doet denken aan Radiohead, waarmee het tempo weer wordt opgevoerd, maar het wel wat meer van hetzelfde wordt. Dit wordt vast gehouden op ‘The Lines We Follow’, waarbij op een festival dan wel weer menig voetje van de vloer zal komen.
Wel geven deze twee tracks duidelijk aan dat, naarmate het album vordert, het wel meer van die eigenheid en vrijheid van het begin verliest. ‘When I Gave You My Heart’ is hier eveneens schuldig aan, als een ballade die volledig ingaat op de thematiek van het album. Die gevoelens van weemoed, verlangen naar het oude komen sterk naar voren. Yesterday Park is een wisselend, maar goed album om mee in een bubbel te kruipen op een regenachtige herfstdag.
Oscar Lang - Chew The SceneryNa eerder enkele EP’s en singles te hebben uitgebracht, presenteerde Oscar...
Orla Gartland - Woman On The Internet Women On The Internet van Orla Gartland is de perfecte muziek voor een...