2007-08-28
Het in Florida gestationeerde Bieler Bros Records gaf Will Haven "creative freedom and time" en dat resulteerde in The Hierophant. Deze vrijheid en tijd is dan ook een erg goede zaak geweest voor het uiteindelijke resultaat. Dat er een ‘Deftones’-sound in doorschemert is geen toeval. De enige echte Chino Moreno heeft deze plaat namelijk ge-coproduceerd. Samen met producer Shaun Lopez (Deftones, Norma Jean, Far) en Will Haven hebben ze een krachtig album gemaakt van The Hierophant. De geluidsproductie is helder en strak waardoor er een overweldigende geluidsmuur uit de speakers knalt.De gehele cd behoudt een constante hoge kwaliteit in songs die geen moment gaan vervelen of terugvallen in herhaling. Sterke songstructuren met een lompe groove en goed passend tempo, dat mijn metal hart doet versnellen.
In 2002 vertrok de eerste, oorspronkelijke Will Haven-zanger Grady Avenell om bij zijn gezin te zijn en te studeren. De band viel daarna uit elkaar en de bandleden gingen spelen in bands als Ghostride, Death Valley High en The Abominable Iron Sloth. Na een mislukte poging in 2005 om weer bij elkaar te komen (door familieproblemen bij zanger Grady) kwam in 2007 zanger Jeff Jaworski de band versterken. Jeff Jaworski, ook bekend van de punk band Red Tape, was al lange tijd een vriend van de band. Met een haast exact stemgeluid als die van Obituary-zanger John Tardy heeft Will Haven een goede zanger en dat is te merken in op hun vierde full-lenght album The Hierophant.
Het gitaar spel van Jeff Irwin is lekker opgefokt en geeft het album extra dynamiek en daarbij dragen ook bassist Mike Martin en drummer Mitch Wheeler overtuigend hun spreekwoordelijke steentje bij. Ook met het toevoegen van keyboards en pauk (een percussie-instrument) completeert het geheel zich. Het is best lastig om te zeggen dat er minpunten zijn aan dit album en dat uit zich dan waarschijnlijk hoofdzakelijk in dat het album ook eindigt. Maar dat dan wel naar dertien strakke songs die Will Haven weer stevig in het metalen zadel zet. Met onder anderen top tracks als het slepende getripte ‘Kings Cross’ en ‘Hierophant’, ‘Caviar with Maths’ en ‘Landing on Ice’ bevat deze plaat zeker geen uitglijders. Ook met de stemmige instrumentale afsluiter ‘Dark Sun Sets’ eindigt deze plaat stijlvol. Kortom, The Hierophant klinkt als een klok en doet beseffen dat het wijzigen van leadzangers niet zozeer een kwalijke zaak hoeft te zijn.
Minus The Bear - Planet of IceJe hebt van die bands en die zijn gewoon niet te plaatsen. Neem nou Minus...
Kelly Willis - Translated from Love Na een blik op de hoes, waar Kelly Willis in een louche diner lijkt te...