2022-02-25
Palace is een viertal uit London die als dertienjarigen besloten samen muziek te maken. Inmiddels zijn zanger Leo Wyndham, bassist Will Dorey, gitarist Rupert Turner en drummer Matt Hodges toe aan hun derde studio-album. Net als de vorige twee albums, So Long Forever [2016] en Life After [2019] is ook Shoals een melancholische plaat, waar liefhebbers van the Maccabees, Band of Horses en Whitney van zullen genieten. De titel van het album is een metafoor: het vergelijkt onze angsten en zorgen met het onberekenbare gedrag van scholen vis die uit angst opeens alle kanten opgaan, zich niet bewust zijnde welke richting nu de juiste is. Het album is dan ook voer voor psychologen die hier elke songtekst tot in den treure kunnen uitpluizen. Zo is daar ‘Fade’ met “My happiness has turned to grey / Am I paranoid?” en ‘Give Me The Rain’ met “I wish that I had a healthy mind, but wishing is as wishing does / Sounds insane but I need the pain, ‘cause it helps me breathe living for the rain”. Zo, dat wordt een lange sessie op de bank…
Mocht dit nog enigszins behapbaar zijn, dan wordt je uitgenodigd om de tekst van ‘Killer Whale’ te doorgronden. (“You elevate the heart of me/ You’ve ghosted my negativity.” ). Zoals je begrijpt wordt het er niet beter op. Ook de leegheid van ons bestaan en de invloed van social media komt aan de orde in het beste nummer op het album: ‘Gravity’. Waar het begint met slapeloosheid (“I've got sleep deprivation/A nocturnalist, chasing dreams”) eindigt het met “Where is the realness? We're just air in the water/ The fake this, fake that”.
Als afsluiter worden we geconfronteerd met de dood, het favoriete thema van Wyndham. In dit geval bezingt hij de hoop om je geliefde in het hiernamaals weer te treffen. Op ’Where Sky Becomes Sea’ heeft hij de mooiste teksten tot het laatst bewaard: “Will we just be sweet memories?/…/ When it's all said and done and we're rivers that run/Will we be together beyond?”
Het derde album van Palace neemt ons mee in de melancholie van zowel eenzaamheid als paranoïde gevoelens, ongetwijfeld geïnitieerd door de pandemie. De zware materie wordt voorgedragen door de falsetto-stem van Wyndham en begeleidt door een flinterdun gelaagd gitaargeluid. Helaas slaat al snel de eentonigheid toe en de gekunstelde teksten brengen daar zeker geen verandering in. Ondanks de prachtige hoes, stelt het album teleur.
Trupa Trupa - B Flat AMocht je al op zoek zijn naar een band die de soundtrack kan verzorgen voor...
The Lemonheads - It`s A Shame About Ray - 30th Anniversary Edition Twee jaar geleden bracht Fire Records een 30th Anniversary Edition van Lovey...