Toch is de band geen volledige onbekende in de muziekwereld. Christian Buhl (zang, akoestische gitaar), Erik Jensen (basgitaar), Günes Kocak (elektrische gitaren, zang) en Claus Nielsen (percussie, drums) kennen elkaar al wat langer. Ooit speelden zij op verschillende momenten in de groep Velvet8ball. Deze band bestond vier jaar, van 2003 tot 2007. Het duurde tot december 2019 dat zij weer bij elkaar kwamen. In plaats van een reünie kwam er een opleving en wel in de vorm van deze ‘nieuwe’ groep.
Muzikaal gezien is het recht-toe-recht-aan rockmuziek met een klein punkrandje. Er zijn herinneringen aan The Clash (‘Too Many Too Much’), maar wat opvalt zijn de invloeden van de indie-rock van de jaren negentig. De rauwheid van Oasis en charme van Blur wordt prachtig gevonden op ‘Golden Boxes’, terwijl de geest van de Deense band Kashmir en het Zweedse Kent over de meeste nummers rondwaard.
Dat het tekstueel wat eenvoudig in elkaar steekt (“My soul is on the wire, falling from the sky, falling from so high” op ‘Soul On The Wire’) doet weinig af van de energie die de band met zich meebrengt. Het is heerlijk om van je af schreeuwen op ‘Love Leash’ of ‘Top Of Our Lungs’. Dat ‘Giant Child’ volgens de band een politiek lied is over de maatschappelijke verantwoordelijkheid van de politiek, zal de luisteraar een zorg zijn. (“You have no real direction/All you have is spite/Lost in your own intersection”). Het gaat voornamelijk om de “Yeah,yeah, yeahs” .
Rasmussen heeft een nieuw petekind om voor te zorgen. De energie en natuurlijke gave voor de grote meezingrefreinen die DEAD STAR TALK op hun debuut laat horen, doet meer dan eens verlangen naar de festivals van weleer. Gooi open die poort!
Eric Devries - Song & Dance ManDat je voor de beste Americana niet tot over de landsgrenzen heen hoeft te...
The Heroes - Zwolle Eerst deed ondergetekende bij White Shades, Black Nights zijn beklag over...