2022-03-19
Honeyrunners is een band uit Toronto (Canada) die opgericht is door Dan Dwoskin (zang, piano, synthesizers) en Guillermo Subauste (bas, drums, gitaren, percussie, syntheszers). Het is voor beiden een uitlaatklep, aangezien ze werkzaam zijn als respectievelijk grafisch ontwerper en geluidstechnicus. De van oorsprong Peruviaanse Subauste heeft eerder samengewerkt met Adamno, The Bad Plus en Joni Mitchell. Zijn opgedane kennis en ervaring in combinatie van runnen van zijn eigen (Pacha Sound) studio komen van pas: hij neemt de engineering, mixing en productie hier voor zijn rekening. Nadat Dwoskin het eerder probeerde op twee EP’s in 2013 en 2014, kwam Subauste er bij op single ‘Signals’[2018]. Voor hen is Everything Is On Fire het eerste echte uitje samen en zij pakken dan ook ruim uit. Niet alleen zijn drummer Lewis Spring en gitarist Haig Beylerian erbij gehaald als officiële bandleden; er zijn elf gastartiesten uit de hedendaagse Canadese muziekscene bij betrokken. Ter ondersteuning van de zang zijn onder andere Carleigh Aikins (Bahamas, Paper Bird), Micah Barnes en Meg Contini (The O’Pears, Dwayne Gretzky) gevraagd. Enige aanvulling op het gitaarwerk wordt geleverd door Tom Ionescu (Jane’s Party, Whitney Rose) en Champagne James Robertson (Lindi Ortega, Lydia Persaud). Het koperwerk wordt verzorgd door trompettist Tom Moffett (Arkells, Bedouin Soundclash) en de saxofoonspelers Bruce Mackinnon en Andrew Moljgun.
Dan zou je denken: met een bezetting van veertien muzikanten wordt je wel uit je stoel geblazen, maar dat valt wel tegen. Bij het opzwepende, orgel gedreven, ‘Cabin Fever’, hoor je de vele instrumenten pas echt goed doorkomen. Het prachtige tussenstukje waar de bas de blazerssectie opstookt tegen de gitaristen is het hoogtepunt op het album. Als je je realiseert dat het openingsnummer, ‘Run & Hide’ maar door de vierkoppige band wordt uitgevoerd en nog krachtiger klinkt, vraag je je toch af wat de meerwaarde is van al die artiesten.
Tussen deze twee krachtige nummers staan veel zoete popliedjes, die de ingezette vaart uit het album halen. Vooral de, ongetwijfeld door Foreigner geïnspireerde, powerpop van ‘Wake Up’, wekt irritatie door het hoge ‘fuck’ gehalte dat tot niets krachtigs leidt. ‘Ghosts’ begint aardig met enige handgeklap en heeft een aardige saxofoonsolo, maar verwordt al snel tot een Lumineers-cover. De retro van ‘Mixtape’ en de indiepop van ‘Everything Is On Fire’ zijn niet speciaal genoeg om het album wat extra’s mee te geven. Alleen de white soul van ‘Honeymoon’ met zijn harmonies blijft je bij.
“There is something happening here, what it is ain’t exactly clear” wordt gezongen op het openingsnummer van het debuutalbum van Honeyrunners. Dat verwoordt de luisterervaring enigszins: prima hobbyproject, maar niet meer dan dat. Canada zal zich hierdoor niet prominenter op de muzikale wereldkaart gaan zetten.
Seven Stars Over Sicily - The Endless SeaDat de Rotterdamse band Seven Stars Over Sicilly iets met de zee heeft, is...
Danny Bryant - The Rage To Survive Britse bluesmuzikant Danny Bryant is van de stevige blues. Het is van...