Echter, de geweldige originaliteit en compositorisch vernuft wat ons wordt beloofd is eigenlijk nergens te ontdekken. Jazeker, we horen goede muzikanten, die er echt geen zooitje van maken, maar de powermetal is zo degelijk en zo oersaai dat je er spontaan bij in slaap valt. Gaap!
Elf standaard powermetalsongs (inclusief bonustrack), volgens het handboek ‘hoe schrijf ik powermetalsongs’, worden op ons afgevuurd en die hobbelen afwisselend op midtempo en/of hoog tempo over ons heen zonder ook maar iets achter te laten. Of, misschien toch nog wat, al is het niet positief; de dunne nasale stem van Pastorino is al niet heel overtuigend, maar bereikt een dieptepunt in ‘Pretender’, waar zijn hoge noten acuut worden omgevormd tot die van een schorre kraai met barensweeën. Producer, waarom heeft u hier niet ingegrepen? Gaan we verder nog proberen hoogtepunten te benoemen: laat maar, alles lijkt op elkaar.
Misschien is uw recensent wel een oude zure man aan het worden, maar van albums als The Fragments Of Wonder wordt hij niet warm of koud. Waarschijnlijk zal dit album bij liefhebbers van het genre nog wel op enige waardering kunnen rekenen, maar er is werkelijk niets origineels te vinden binnen de muziek van Wonders. Zoals gezegd; goede muzikanten, matige zanger, niet beklijvende songs, te vatten in twee woorden: grauwe middelmaat.
Firewölfe - Conquer All FearPowermetal uit de Verenigde Staten heeft als voordeel dat het wat minder...
Manora - Brave The Storm We zijn in Nederland weer een prima symfonische metalband rijker en wel...