2022-03-21
De basis werd al ruim zes jaar geleden gelegd met de oprichting van Shotgun Sally, maar met het onlangs verschenen Do Me Right beschouwen we het eerste album van The Ragged Roses voor het gemak maar als het debuut van een veelbelovende nieuwe band. Vanuit Leuven werd breed uitgewaaierd naar diverse clubs en festivals waar de stijlvolle rootsmuziek van de enthousiaste muzikanten steeds vaker een sfeerverhogende factor bleek te zijn. De ambities bleken al snel verder te reiken dan het vertolken van andermans werk. Een zeer gedegen voorbereiding en een zorgvuldige selectie van zelfgeschreven materiaal lijken zich in de studio te hebben uitbetaald. De gedreven Zuiderburen blijken er namelijk uitstekend in te zijn geslaagd om het jaren vijftig gevoel naar de tegenwoordige tijd te kunnen transformeren. De juiste, voornamelijk organische spullen en de warme, sfeervolle productie van de twaalf tracks niet alleen doen terugverlangen naar de tijden van de kokerrokken, panel-shirts, pin-up setjes en vetkuiven, maar nog meer naar de tijd waarin de rock ‘n roll en de country heel dicht tegen elkaar aan kropen en voor een enorme energie zorgden op en voor het podium.De keuze om de teksten en de muziek zelf te componeren blijkt nergens te hoog gegrepen. Het kenmerkt de grote hoeveelheid kwaliteit en passie van de band waarin de rol van frontvrouw/zangeres Katrien van Proeyen niet onderschat mag worden. De broodnodige podiumervaring heeft er toe geleid dat de muzikanten sterk op elkaar zijn ingespeeld en elkaar de ruimte gunnen, een eigenschap waar veel overenthousiaste debutanten nog wel eens aan voorbij gaan. Zo mag gitarist Bart Rico Ulens zich in ‘Tell Me’ uitleven in een solo die volgens de wetten van de rockabilly behoorlijk buiten de toegestane tijdsduur uitdijt. Eenzelfde ontspannen manier van musiceren is te horen in het relaxt swingende ‘One Look (Tangled In Love)’ waarin de blues met een vleugje jazz wordt vermengd en waarin de zangeres vocaal een prachtige balans weet te vinden tussen intieme momentjes en rauwe randjes. De invloeden zijn overal volop aanwezig en te benoemen maar geen enkele zangeres in dit genre zal bezwaar hebben tegen een, overigens meer dan terechte vergelijking met Wanda Jackson.
Slechts eenmaal wordt een greep gedaan uit het werk van een ander, maar wat zou Del Shannon trots zijn geweest op de vertolking zoals The Ragged Roses zijn ‘Runaway’ onder handen heeft genomen. Het is een gewaagde uitvoering die weliswaar behoorlijk afwijkt van het origineel, maar daarentegen op zeer respectvolle wijze eigen is gemaakt. Het tekent nogmaals de veelzijdigheid van deze muzikanten die met een knallende ‘Right Track’ aantonen het juiste spoor gevonden hebben en klaar te zijn voor een volgende stap in de goede richting.
Future Suns - VirgoHet album Virgo van Future Suns is een bijzonder project dat wordt...
Boogie Beasts - Love Me Some Heerlijk zelfverzekerd staan de vier mannen uit België die Boogie Beasts...