2022-01-13
Wie Frank Carter & The Rattlesnakes ooit wel eens op een festival aan het werk heeft gezien, heeft van dichtbij meegemaakt dat deze band simpelweg gemaakt is voor het podium. Frank Carter is een wervelwind aan emoties en energie, waarbij werkelijk de hele tent opgezweept wordt om mee te doen. Ongeacht of je nu dik, dun, lang, klein, bruin, blauw of paars bent; niemand blijft gespaard om die voetjes van de vloer te krijgen. We kennen de beste man nog van zijn tijd uit Gallows, maar zijn ratelslangen hebben hem naar een hoger niveau getild. Met album nummer vier genaamd Sticky op zak, wordt de conquest om te blijven plakken voortgezet. Terugkijkend op de drie eerdere albums, Blossom uit 2015, Modern Ruin uit 2017 en End Of Suffering uit 2019, vond er met iedere release een transitie naar zachter terrein plaats. Blossom was een ruige, hardcore-punk nasleep van zijn tijd bij Gallows, terwijl de laatste plaat zo goed als een fragiel rock album was over liefdesverdriet. Een emotioneel album met voornamelijk tragere tracks, maar bovenal mooi. Hiermee werd een hoofdstuk afgesloten voor Frank en zodoende kan Sticky als een frisse start gezien worden. Een album dat weer grijpt naar die punkrock-energie, maar dan met een meer radiovriendelijk tintje.
Sticky is een speels, uptempo album geworden met een positieve en ruige energie. Wie de titeltrack eens voorbij heeft horen komen, heeft een goed idee van hoe dit album gaat. Frank laat zijn schreeuw weer gelden. En toch deinst hij nog steeds niet terug voor die gevoelige noot, zoals opvolgend op ‘Cupid’s Arrow’ te horen is. Het is de dynamiek, de energie en de charisma van deze beste man die de muziek draagt. Muzikaal gezien is de plaat redelijk basic; zowel drums, basgitaar als de gitaar blinken nergens uit en hebben vooral een ondersteunende functie. Met zo her en der de aanvulling van wat elektronische elementen.
Dat de band zich bewust lijkt van zijn eigen limiet, blijkt bijna uit het aantal gastbijdragen. En toegegeven, het zijn bijdrages die de muziek een extra laag geven Zo horen we rapper Lynks op ‘Bang Bang’ en ‘Go Get A Tattoo’ en levert zangeres Cassyette een nette bijdrage op ‘Off With His Head’. De beste gastbijdrage krijgen we van Joe Talbot van de band Idles op ‘My Town’, waarin hij zich lekker op zijn typische manier laat gaan. Maar vergeet ook zeker niet ‘Original Sin’, waar de enige echte Bobby Gillespie op terug te vinden is. Daarnaast worden we op zowel deze track als op ‘Rat Race op saxofoon getrakteerd.
Dat Frank Carter & The Rattlesnakes hun best beentje voort zetten is wel duidelijk. En het is ook dankzij deze elementen dat Sticky een leuk en vermakelijk album is geworden. Geen technische hoogstandjes, maar vooral tracks die staan te popelen om live tegen het publiek aangesmeten te worden.
Hasse Fröberg & Musical Compagnion - We Are The TruthHasse Fröberg is al bijna dertig jaar een van de steunpilaren van The Flower...
Stewart Copeland - Ricky Kej - Divine Tides De grote naam waardoor Divine Tides opvalt, is natuurlijk Stewart Copeland...