2022-03-01
Bart Schwertmann heeft enige bekendheid verkregen als de zanger van Kayak, de rol die hij sinds 2017 op zich nam. Zijn winst in de Soundmixshow (2000) waren we eigenlijk alweer wat vergeten. Nu Ton Scherpenzeel heeft aangekondigd dat Kayak in 2022 voor de allerlaatste maal op tournee gaat, zullen de huidige bandleden de vleugels moeten gaan uitslaan en dus is SchwertMann alvast begonnen om zijn solocarrière van de grond te tillen. Om maar gelijk goed uit te pakken heeft SchwertMann een heel arsenaal aan topmuzikanten, waaronder de complete Kayak bezetting, opgetrommeld om zijn debuutplaat Theater Of Grief tot een succes te maken. De muzikale link met Kayak lijkt hierdoor snel gemaakt, maar is zeker niet een op een gekopieerd. Enkele tracks dragen wel degelijk een Kayak stempel (met name het rustige ‘Rainbow’), maar vaak ook komt SchwertMann een stuk steviger uit de hoek, waardoor we de term progmetal hier en daar van stal kunnen halen.
De soepele, prettig in het gehoor liggende stem, van SchwertMann is geknipt voor dit soort (stevige) muziek. Daarom ook schieten soms de gedachten naar Dream Theater en kun je je niet aan de indruk onttrekken dat Schwertmann die band wel ziet zitten. Zeker in het gedragen en stevige ‘Can You Save Me’ ligt het er best wel dik bovenop, maar zo lang het zulke sterke songs oplevert, zal je niemand horen klagen. Daarbij is Schwertmann stiekem een betere zanger dan James LaBrie.
Het conceptalbum, voorzien van een wat duistere, emotionele thematiek, wisselt mooi af tussen toegankelijke tracks als ‘Antelope’, een spannende Ayreon-achtige song als ‘So Tired’ en stevige progmetaltracks, waarvan de monsterriff van ‘Burning Down’ positief opvalt. Wanneer je het begin van ‘Supernatural Forces’ hoort, wordt je er aan herinnerd dat we met een conceptalbum te maken hebben, waarbij de connecties met iets van Ayreon of Star One voor de hand liggen.
Het debuut van Bart Schwertmann is er een om door een ringetje te halen. Je eerste plaat uitbrengen, en dan zo klinken, dat is nog eens starten. Een perfecte productie, de prachtige stem van Bart en bovenal fantastische songs zorgen ervoor dat Theater Of Grief een plaat is geworden die in de eredivisie van de progrock thuis hoort.
Dummy - Mandatory EnjoymentHet nieuwe album van Wildhoney laat op zich wachten. Zo lang zelfs, dat de...
Paul Bond - Sunset Blues Een mini-album uitbrengen blijft een eigenaardige keuze. Ontbrak de...