2022-03-12
Een alomvattend project, zo kun je het nieuwe album van Manu Delago gerust omschrijven. Niet alleen nam de Oostenrijkse muzikant twaalf nummers op voor Environ Me, hij lanceerde ook een website met videoclips en live zet de man een interactieve audiovisuele show neer. Verder ondernam hij samen met zijn bandleden een 1.500 kilometer lange fietstour door zijn thuisland, dat zijn weerslag op de plaat heeft gekregen in de vorm van het nummer ‘ReCycling’. Overal waar ze zijn geweest, legde Delago geluiden vast, van fietsbelgerinkel tot klanken uit de Alpen en een stadspark. Een tour de force kortom, die resulteerde in een verrassend aangename LP.De titel zegt alles over de intenties van de 37-jarige Delago, die vooral faam verwierf als bespeler van de handpan, een omgekeerde steeldrum die soortgelijke geluiden voortbrengt. Dit instrument vormt het middelpunt van een dozijn composities, waarin de artiest zijn hele omgeving heeft willen vastleggen. We noemden al de rinkelende fietsbellen, maar hij heeft ook samples van bijvoorbeeld bubbelend water, kwetterende vogels en zelfs afritsend klittenband in de nummers verwerkt. Dat doet hij gelukkig op vrij subtiele wijze, anders was het album vermoedelijk tot een new age-kermis verworden. Nu heeft Delago een coherent en authentiek totaalgeluid weten te creëren.
In muzikaal opzicht bestrijkt hij een breed elektronisch spectrum, van ongeveer alles wat zich tussen pop en neoklassiek beweegt. Ondanks de eclectische aard van de plaat is rust de gemene deler. In het genoemde ‘ReCycling’ veroorlooft hij zich een lichtelijk bizar uitstapje, met (naast de rinkelende fietsbellen) accordeonklanken en hoempageluiden uit Duitse volksmuziek, ondersteund door beats en vocodersamples. Toch klinkt het als een prima popliedje. ‘Pattern Pulse Popcorn’ is twee minuten lang opgebouwd als een trancenummer dat elk moment Sensation White in vuur en vlam kan zetten, maar dan volgt een verrassende compositorische wending, waarbij de muziek begint te horten en stoten als poffende maïs (zie de titel van het nummer). Overigens is ook dit liedje en stuk minder koddig dan deze beschrijving doet vermoeden.
Zoals gezegd voeren rust en coherentie de boventoon op het album, wat behalve de kwaliteit van de composities te danken is aan de zalvende klanken van het hoofdinstrument. Dat Delago als de beste handpanspeler ter wereld geldt (toegegeven, we kennen er niet zoveel), willen we op basis van deze plaat best geloven. Hij varieert heel sterk in manieren van spelen, passend bij het karakter van ieder nummer. Zo voorziet hij het opgewekte ‘Curveball’ van snelle en melodieuze slagen, accentueert hij de melancholische stemming van ‘Emberplay’ met diepe klanken en ondersteunt hij zangeres Isobel Cope in het afsluitende ‘Footsteps’ ritmisch, zodat haar zang het best tot zijn recht komt. Dat maakt het bovendien tot een waardig slotnummer van een verder geheel instrumentale plaat.
Cindy - 1:2Karina Gill mag dan pas recent muzikant zijn geworden, ze heeft duidelijk de...
Vanishing Twin - Ookii Gekkou Vanishing Twin is een kosmopolitisch gezelschap. De bandleden hebben hun...