RECENSIE: Mary Lattimore - Collected Pieces 2015-2020

Lattimore
recensie cijfer 2022-02-17 De titel Collected Pieces 2015-2020 suggereert een oeuvreoverzicht van de steeds bekender wordende Mary Lattimore, maar de zaken liggen net wat anders. Het betreft inderdaad een verzamelaar, maar dan van onuitgebrachte nummers en B-kantjes die de Amerikaanse componiste annex harpiste opnam rond de albums At The Dam (2016) en Silver Ladders (2020). Beter gezegd is het een samensmelting van twee eerder uitgebrachte EP’s met hetzelfde materiaal. Ook daarmee zijn we er nog niet helemaal; de nummers van de genoemde Collected Pieces I and II zijn door elkaar gehusseld en in een andere volgorde gezet. Het resultaat is een wederom zeer fraaie plaat die op zichzelf kan staan en voor de meeste mensen nieuw zal klinken.

De zeer productieve Lattimore brengt vrijwel jaarlijks een album uit of iets wat daarvoor door kan gaan, daarnaast werkt ze ook veel samen met andere artiesten en gaat ze ermee op tournee (Kurt Vile, Thurston Moore en Steve Gunn zijn enkele van de klinkende namen die we kunnen noemen). En dan gelden de nu verzamelde composities niet eens per se als restmateriaal van At The Dam en Silver Ladders, toch twee hoogtepunten uit haar oeuvre, maar het zijn ‘gewoon’ andere nummers die ze in dezelfde periode als deze platen opnam. Eigenlijk vormt alleen de alternatieve versie van ‘Pine Trees’, het onvolprezen openingsnummer van Silver Ladders, een tastbaar bewijs dat we echt te maken hebben met werk uit de tijd waarin ze met beide albums bezig was.

‘Pine Trees’ laat ook exact het verschil horen tussen de reguliere plaatopnamen en de nummers die eerst op de plank zijn blijven liggen. De ‘home recording’ van deze prachtcompositie klinkt rauwer dan het origineel, zonder in te boeten aan schoonheid. Ook de andere tien nummers op Collected Pieces zijn zonder al te veel productionele opsmuk op tape gezet, waardoor ze het midden houden tussen livewerk en iets wat echt voor de studio bedoeld is. Wel is de sound zo gelikt dat je niet het idee hebt dat Lattimore de pedalen voor de soundeffecten ter plekke bedient, maar als er applaus van publiek bij was gemonteerd, had de LP bijna voor een concertregistratie door kunnen gaan.

In compositorisch opzicht kent Collected Pieces geen verrassingen. Alle nummers zijn opgebouwd rond een fraaie basismelodie, die wordt uitgewerkt in een tijdsbestek variërend van drieënhalf tot ruim dertien minuten. Met haar zeer genuanceerde harpspel, dat het ene moment rustgevend en het andere ronduit sprankelend klinkt, geeft Lattimore diepgang en een emotionele lading aan de nummers. Bij de licht voortstuwende plaatopener ‘Wawa By The Ocean’ (afkomstig van de eerste Collected Pieces-EP uit 2017) is het met name de melodieuze pracht die je grijpt, terwijl je jezelf in ‘Be My Four Eyes’ bijna een kwartier lang kunt onderdompelen in (digitaal bewerkte) repeterende en kwinkelerende snaarberoeringen. Het verveelt werkelijk geen moment.

Zelf omschrijft Lattimore het componeren van de elf nummers ‘als het openen van een doos die is gevuld met herinneringen’. Dat klinkt inderdaad als kunstenaarsgeneuzel, maar de artiest heeft in het geval van Collected Pieces wel degelijk een punt. Composities als ‘What The Living Do’ en ‘The Warm Shoulder’ lijken te zijn gemaakt als soundtrack voor herinneringen aan een ver verleden, de luisteraar mag zelf invullen wat voor beeld hij of zij erbij heeft. Ontroerend is ook een nummer dat refereert aan een vrij verse herinnering. ‘We Wave From Our Boats’ handelt over de eerste periode van de coronapandemie in het voorjaar van 2020, toen er door alle angst en beperkingen juist een enorme mate van saamhorigheid bestond. Mensen moesten afstand houden op straat en mochten niet meer bij elkaar op visite, maar we zwaaiden wel naar elkaar. Voor het eerst, soms.

Strikt genomen mag Collected Pieces dan een zoethouder voor de periode tussen Silver Ladders en het volgende reguliere album zijn, qua kwaliteit borduurt het gewoon voort op de kwaliteit van de eerstgenoemde plaat. En op die van het ook niet misselijke At The Dam, niet te vergeten.
Recensent:Ronnie Weessies Artiest:Mary Lattimore Label:Ghostly International
Cover Granato - La Giostra

Kërkim - La Giostra Kërkim is het Albanese woord voor “onderzoek” en dat zegt genoeg over dit...

Cover Rival Consoles - Overflow

Rival Consoles - Overflow De muziek van Rival Consoles (artiestennaam van de Brit Ryan Lee West) is...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT