2022-02-04
Drie vrienden en een zwik instrumenten. Meer lijkt er voor All The Luck In The World niet nodig om een delicate derde plaat af te leveren. How The Ash Felt ademt rust en dat terwijl Neil Foot, Ben Connolly en Kelvig Barr niet hebben stilgezeten. Op de plaat zijn achtergrondgeluiden te horen die ze hebben opgenomen in New York City, de westkust van Frankrijk en Ierland, en hun nieuwe hometown Berlijn. Het rustige gevoel dat over je heen komt, wordt vooral veroorzaakt door de zang en het gitaarspel. Veel van de tekst wordt gezongen met een flinke pauze ertussen, alsof er wel tien spaties tussen staan. De akoestische gitaar wordt vaak snaar voor snaar bespeeld, het zogenaamde fingerpicking, wat veel zachter klinkt dan een akkoord op alle snaren aanslaan. Combineer dit met veel hamer ons en pull offs en de folky sfeer is compleet. Luister meer eens naar favorieten ‘Rue De l’Enfer’ of ‘Equinox’ en geniet.
Jammer alleen van die vredige zang is dat het in veel nummers vervormd wordt. Bij één nummer denk je nog: lekker Bon Iver-achtig, maar na de halve plaat ga je je toch afvragen: waarom? Het is namelijk zeker niet het originele stemgeluid dat verbloemd moet worden, want één ding is duidelijk: de zang klinkt goed. Luister maar naar de hoge noten in ‘I’ve Been Trying’.
Bij ‘Sparky’, het een-na-laatste nummer van het album, wordt de kalmte verbroken. Na al talloze keren de tekst ”I Can’t Sit Still” te hebben gehoord, wordt dat inderdaad onmogelijk. Over de helft van het nummer valt er een beat bij die niet zou misstaan op een technofeestje.
Met de achtergrondgeluiden, serene zang, prachtig gitaarspel en techno-uitstapje wordt How The Ash Felt alternatieve folk die zeker het beluisteren waard is.
In `t Veld - EncoreOndanks de grote problemen die het virus heeft veroorzaakt in Nederland...
Marvara - High On Fire Marvara is een folkband rond de Belgische Marieke van Ransbeeck. Marieke...