2022-03-05
Justin Kniest is het levende bewijs dat leeftijd in muziek er niet toe doet. De man brengt op zijn tweeënvijftigste doodleuk zijn debuutalbum uit. Voor ingewijden in de muziekwereld is Kniest allang bekend; de man heeft zijn sporen op de achtergrond wel verdiend. Zo werkt hij als programmeur voor Paradiso en mag hij graag onder de radar opererende artiesten promoten.Dat de man zelf geen onverdienstelijk muzikant en songschrijver is laat hij horen op Deep Cycles dat onder de naam Just is uitgebracht.
Kenmerk van de muziek van Just is melancholie, hetgeen al direct duidelijk wordt wanneer je de stem van de man hoort. Hij roept een beetje de herinnering op aan de stem van, de ons te vroeg ontvallen, uber-melancholicus Colin Vearnncombe (Black). Dat is dan ook gelijk het bruggetje naar de jaren tachtig waar Just rijkelijk zijn inspiratie vandaan heeft gehaald. De door het label aangehaalde vergelijkingen met David Sylvian en Talk Talk snijden dan ook wel enigszins hout, wat betreft sfeer en melancholie, al wordt het niveau van die grootheden, qua songs, nog niet gehaald. Maar het is dan ook niet eerlijk om die vergelijkingen te trekken. Desondanks heeft Just een prima album gemaakt dat het best genuttigd dient te worden tijdens koude herfstachtige dagen.
Om het album tot een geslaagde missie te maken heeft Just de hulp ingeroepen van Minco Eggersman, die de productie werkelijk tot in de puntjes heeft verzorgd, waardoor het een genot is om naar dit album te luisteren. Om het helemaal af te maken heeft Maarten Corbijn (de broer van) de foto’s verzorgd.
De eerste twee tracks zijn rustig, kalm en beschouwend, een mooie muzikale omlijsting voor de gedachten van een man op middelbare leeftijd die mijmert over wat er allemaal in zijn leven, tot nu toe, heeft plaatsgevonden. Bij de derde track, ‘Into The Fire’, gaat het tempo omhoog. Het dwingende baslijntje en de treurige zang van Justin, het ademt enigszins de sfeer van Depeche Mode, The Smiths en zelfs een beetje Ultravox. Dit nummer is een van de snelst beklijvende tracks op Deep Cycles. Ook heel mooi gedaan is het kalme ‘Feels Like Home’, waarin aan het einde Justin zijn emoties even de vrije loop laat en zijn stembanden helemaal losgooit. Het uptempo ‘Every Little Tear’ is hierna ook weer zo een verzorgde song die zo lijkt weggelopen uit de jaren tachtig, inclusief het vintage synthesizer geluid en koortjes.
Deep Cycles is een album om even lekker in weg te kruipen en fijn bij te zwelgen. Just weet daarbij een snaar te raken met zijn prettige warme stem en melancholische muziek.
Spiritbox - Eternal BlueWie fan is van metalcore in de lijn van Architects, zal de opkomst van...
Jon Roniger & The Good For Nothin' Band - Let`s Get Lost / Live At 6010 Jon Roniger And The Good For Nothin’ Band hebben niet bepaald stil gezeten...