2022-01-22
Dat The Dillinger Escape Plan een flink gat geslagen heeft in het begrip muziek, is een understatement. Met hun mathcore brachten ze alle uitersten van extreme muziek bij elkaar, waardoor de muzikanten telkens het onderste uit de kan moesten halen. Dit werd ze te veel en de band werd in 2017 ontbonden. Al snel doken leden als Weinman en Puciato op in projecten die muzikaal beter te behappen en vol te houden zijn. Drummer Billy Rymer kon er echter geen genoeg van krijgen en stortte zich op een nieuw project genaamd thoughtcrimes. Voor 2022 staat een volledig album in de sterren geschreven, maar voor nu kunnen we vooruit met de EP genaamd Tap Night.Wie de band al een tijdje volgt, weet dat deze EP al in 2019 uitkwam. Een week nadat de band was opgericht. In dit geval hebben we het dan over een re-issue met de toevoeging van de tracks ‘Misery’s A Muse’ en ‘Wedlock Waltz’. De vergelijking met The Dillinger Escape Plan is onontkoombaar, maar dat hoeft niet verkeerd te zijn. Fans snakken naar nieuwe chaos en wie is Billy Rymer om daar niet in te voorzien? Hij is nog steeds een beest achter het drumstel, maar nu ook verantwoordelijk voor het schrijven van de nummers.
Openingstrack ‘Artificer’ bouwt meteen de spanning op, om al snel je trommelvliezen vast te grijpen en mee te nemen in deze wilde achtbaan. Hier komt die Dillinger-vibe heel sterk in naar voren, met een welgeplaatste misplaatste trap beat sectie in het midden. Deze track vat thoughtcrimes meteen goed samen. Zanger Rick Pepa heeft goed opgelet bij Dillinger’s frontman Puciato, maar ook bij ene Jason Aalon Butler. ‘Soapboax Sermon’ zet een tandje bij in het gitaargeweld en tapt hierbij wat meer uit de genadeloosheid van bands als Car Bomb of Frontierer. ‘Punk Rock Guilt’ op zijn beurt is wat speelser met zijn dreigende basloopje, maar daardoor juist heftiger in zijn mid-tempo.
‘Lux & Row’ bouwt verder op de elektronische synth-sectie uit de openingstrack en laat horen dat ze net zo goed in staat zijn om een ambient track te maken. In zekere zin een adempauze, voordat ze verder gaan met de nieuwe track ‘Misery’s A Muse’. Een track die sterk doet denken aan Every Time I Die’s ‘The New Black’, wat op zijn beurt weer een compliment mag heten. Afsluiter ‘Wedlock Waltz’ haakt volop in op chaos en manische gitaarlijntjes die de track vooruit duwen. Tegen het einde stort alles in en lijkt de band volledig door te draaien.
De band bouwt met Tap Night goed voort op de nalatenschap van The Dillinger Escape Plan, maar weet daar een eigen draai aan te geven. Het is rauw en genadeloos. Door al dit geweld kan het soms wel lastig zijn om te volgen wat er allemaal gaande is, zelfs de clean vocals zijn soms moeilijk te verstaan. Maar dat is natuurlijk ook de charme van deze muziek en belooft veel goeds voor de full-length.
The Reytons - Kids Of The EstateHet verhaal van The Reytons is het bewijs dat dromen werkelijkheid kunnen...
Twelve Foot Ninja - Vengeance Twelve Foot Ninja is een Australische metalband die al sinds 2008 bestaat....