2022-07-22
Wat mag je verwachten van een band die zich vernoemt naar de meest populaire drug van het Midden-Oosten? Verslavende muziek? Of muziek die alleen voor die waaghals is weggelegd die zich helemaal durft te laten gaan? El Khat biedt voor diegenen die muzikale grenzen wil verleggen een energieke roes van waaruit het lastig ontsnappen is. Het ensemble ontstond nadat de autodidactische Eyal el Wahab in aanraking kwam met zijn Jemenitische roots. De in Israël gevestigde bandleider was op slag overdonderd toen hij het verzamelalbum Qat, Coffee & Qambus: Raw 45s From Yemen uit de jaren zestig beluisterde. Hij stopte als cellist van het Jerusalem Andalusian Orchestra en bracht in 2019 het eerste album van El Khat uit. Saadia Jefferon bevat funky en psychedelische herinterpretaties van traditionele muziek uit Jemen. Hun tweede album, Albat Alawi Op. 99, is samengesteld uit verschillende onderdelen. Deels is het een hommage aan Faisal Alawi, een populaire Jemenitische zanger die in 2010 overleed. Deels verwijst het naar een ‘alba’, een tinnen doosje dat vele schatten herbergt. Tot slotte staat 'Op.99’ voor de intentie om de nummers hetzelfde cachet te geven als Westerse klassieke muziek. Dat is op zich interessant, aangezien het viertal uit Tel Aviv juist gebruikt maakt van zelfgemaakte instrumenten. Geheel in de traditie van zijn thuisland, zijn deze met afval als basismateriaal vervaardigd (blikjes, stukjes plastic). Dit zorgt er mede voor dat hun muziek heel rauw, puur en onconventioneel overkomt.
Hoe goed dat samengaat met conventionele instrumenten (piano, elektrische gitaar en blaasinstrumenten) hoor je op ‘La Sama’. Het zijn vooral de prachtige solo’s van de trompet en piano die indruk maken. De zelfgemaakte percussie krijgt op ‘Alba’ alle aandacht: zozeer zelfs dat je dit niet met een kater zult kunnen beluisteren. De afwijkende ritmes, aangevoerd door een zelfgemaakt snaarinstrument zorgen voor enige hectiek in je hoofd. Dit is nog niets vergeleken met afsluiter en titeltrack ‘Albat Alawi Op. 99’, dat puur experimentele chaotische muziek brengt.
Bij beluistering van dit album vraag je je vaak af waarom de verschillende ritmes en instrumenten zo goed samenklinken. De rauwe gitaar op ‘El Khat’; de aparte combinatie van piano, basgitaar en percussie op ‘Said Min A’Sawad’ of de opzwepende ‘Maafan’: het zou eerder voor onmogelijk worden gehouden. Hier werkt het: verspilling is een zonde, maak er een instrument van!
Sandra van Nieuwland - WonderlandMeedoen aan een talentenjacht levert al een behoorlijke tijd weinig meer op,...
Jarkka Rissanen & Timo Ylinen - Long Time Coming De zestigers Jarkka Rissanen en Timo Ylinen zijn twee muziekgrootheden...