2022-08-30
Het loont vaak om te blijven luisteren. Zo ook met het zesde album van de Amerikaanse dreampopband Widowspeak. Na een vluchtige eerste luisterbeurt heb je het wel gehoord: een zangeres die alle nummers in de microfoon fluistert en een gitarist die het niet echt veel lijkt te schelen. Het kost hem zelfs moeite om een gitaarsolo eruit te persen. De muziek is eentonig, saai zelfs. Maar… na enige luisterbeurten vang je een paar subtiele klanken op. Had je dat nu al eerder gehoord? Was dat de eerste keer ook zo? Mmhh.. toch nog eens terugluisteren. Ja hoor, voordat je het weet ben je verkocht en wil je al die kleine nuances oppikken: er moeten er meer zijn! En die zijn er ook, mits je indachtig luistert. Zo is daar de piano die in harmonie met de mellotron en gitaar ‘Unwind’ tot een prachtig geheel smeden. Maar ook de eenvoudige bas riff op ‘Everything Is Simple; het akoestische gitaarstukje op het eind van ‘Salt’; de tergend langzaam gespeelde strofen op ‘True Blue’ en … en… alle nummers beginnen op je in te werken alsof je gehypnotiseerd bent. Zangeres Molly Hamilton and gitarist Robert Earl Thomas hebben meer te bieden dan dat je in eerste instantie had gedacht.
The Jacket zou een concept-album worden, waarbij “The Jacket is about things we choose, dress up in and adopt as symbols of who we are. It’s a literal jacket in the song, and in the context of the storyline represents all the cliches (imagined and real) of being in a band, rock and roll, youth, projecting ‘cool’”. Hier zijn nog enkele sporen van terug te vinden. Opener ‘While You Wait’ dat ons meeneemt in de gedachten van een kleermaker bijvoorbeeld (“Stitches in satin, making plans/.../ While you wait / We’ll have it done today”). Op afsluiter ‘Sleeper’ blijkt de droom gebarsten te zijn en valt de kleermaker terug in zijn oude rol (“I could get dressed up and tell you at your worst/Someone better suited will only get there first/…/How can I help you?” ).
Titeltrack ‘The Jacket’ is welbeschouwd zowel een observatie als een evaluatie vanuit een derde persoon, waarbij de allegorie van de jas nog een keer naar voren komt. (“What hearts broke on that sleeve?/…/Was it a dream/Did you get there easy as it seemed?/You did it alone/The jacket was the model's own” ). Waarom het niet gelukt is blijkt uit de mooiste compositie op het album, ‘The Drive’ (“Always thought that you'd move on, but you never learned how/You could never really be/What you never really wanted to be/You never had the drive” ).
Er lijkt meer aan de hand te zijn dan de tien aaneengeregen ogenschijnlijke eenvoudige nummers doen vermoeden. “Everything is simple ‘til it’s not” valt het album goed samen. Samen met co-producer Homer Steinweiss (Fleet Foxes, Lianne La Havas) en Chris Coady (Yeah Yeah Yeahs, Beach House) weet Windowspeak dreampop van de hoogste orde neer te zetten.
Coil - Musick To Play In The Dark 2Sommige bands proberen een angstaanjagend imago neer te zetten, en worden in...
50 Foot Wave - Black Pearl Kristin Hersh heeft haar fifteen minutes of fame al gehad in de periode van...