Opener ‘Something’ zet de poort naar de onderwereld voor ons op een kier. Je wordt langzaamaan hun rijk binnen gewenkt met het monotoon herhaalde ”Something”. IJzige winden geselen je oren met elke stap die je verder in het labyrint zet. In ‘Paranoid Inlay’ wordt het beeld bevestigd dat ”On a clear day, I can see forever that the underworld is my oyster”. Het gebruik van synthesizergeluiden en -effecten op ‘Tiny Golden Books’ lijken een hommage aan het werk van Jean-Michel Jarre, hoewel dat voor sommige fans zal voelen als vloeken in de kerk. Op het nummer ‘Ether’ herkennen we plots het vroegere werk van Coil. De voordracht met heel eenvoudige pianobegeleiding herinnert aan hun jaren tachtig solar periode. Dit nummer komt het dichtst bij wat de meeste mensen onder muziek verstaan, het intro van bijna drie minuten niet meegerekend.
John Balance en Peter Christopherson waren een uitzonderlijk stel. Met een geheel eigen kijk op muziek en performance. Hoewel de meesten zich Coil vooral als een duo zullen herinneren, werd in 1998 artiest Thighpaulsandra (Timothy Lewis) de derde man. Als enig overlevend bandlid is hij een drijvende kracht achter de heruitgaven. Die heruitgaven zijn niet alleen een bevestiging van de tijdloosheid van hun werk, maar ook een ode aan de creativiteit van twee zeer vrije geesten. Daarmee zal wellicht ook een nieuwe generatie luisteraars worden bereikt. Ondanks de gewenning aan alle muzikale ontwikkelingen van de afgelopen twee decennia, zal Musick To Play In The Dark2 echter nog steeds maar een zeer beperkte groep bekoren.
Penguin Café - A Matter Of Life...Wie zich afvraagt waarom er prominent 2021 staat op de hoes van A Matter Of...
Widowspeak - The Jacket Het loont vaak om te blijven luisteren. Zo ook met het zesde album van de...