2022-07-03
In 2006 bracht de Amerikaanse band Beirut Gulag Orkestra uit. De wereld maakte toen voor het eerst kennis met de kenmerkende donkere zwierige stem van Zach(ary) Condon en een unieke combinatie van folk/jazz/pop met traditionele muziek uit de Balkan. Hierna bracht de band hun meest succesvolle album uit: The Flying Club Cup [2007] met het bescheiden hitje ‘Nantes’. Op Artifacts gaat Condon terug naar de tijd dat hij voor het eerst muziek opnam en wordt gaandeweg zijn muzikale evolutie belicht. In het bijbehorende boekje schrijft hij hier vermakelijk over. Hier wordt ook duidelijk hoe zijn jeugdjaren bepalend waren voor zijn muziekstijl. Zo leidde de slapeloosheid, waar hij vanaf zijn elfde mee kampte, tot nachtelijk musiceren. Het viersporencassettedeck dat zijn broer enige jaren later achterliet zorgde ervoor dat hij trompet, drummachine, synthesizer en de akoestische gitaar van zijn vader over elkaar heen kon opnemen. Een noodzakelijke polsoperatie op zijn zestiende zorgde ervoor dat hij die gitaar weer kon teruggeven. Gelukkig kwam er een piano in het huis, waardoor Condon begon met het opnemen van eigen albums vernoemd naar steden, op zoek naar een eigen stijl. Toen hij op zijn zeventiende naar Parijs vertrok en in aanraking kwam met volksmuziek uit de Balkan vond hij deze. Bij zijn terugkomst in Amerika formeerde hij de band Beirut.
Het dubbelalbum vertegenwoordigt een terugblik op Condon’s muzikale ontwikkeling in vier delen. Het eerste deel vertegenwoordigt Beirut in de originele bezetting. Met Paul Collins (bas, drums), Nick Petree (percussie) en Perrin Cloutier (cello, viola en ukelele) nam hij - na het optreden in SXSW - in 2006 de EP Lon Gisland op. Zo hadden zij net iets meer dan de debuutplaat om de wereld mee rond te gaan. Het beste nummer van de compilatie, ‘Elephant Gun’, komt van deze EP. De eerste kant eindigt met een mooie cover van Caetano Veloso: ‘O Leãozinho’ (‘Leeuwtje’). Het tweede deel heeft de toepasselijk titel ‘The Misfits’ meegekregen. Dit is de muziek die hij tussen zijn viertiende en achttiende opnam. Hiervan is alleen ‘Irrlichter’, waar zijn liefde voor elektronische muziek naar voren komt, het beluisteren waard.
Op het derde deel ‘New Directions And Early Works’ staan ook een aantal mindere nummers, zoals het rommelige ‘Sicilly’ en het gekunstelde ‘Now I’m Gone’. De nummers die geschreven waren voor het Farfisa orgel, ‘Napoleon On The Bellerophon’ en ‘Interior Of A Dutch House’ houden zichzelf staand. Al is zijn laatste uitje op elektrische gitaar, ‘Hot Air Balloon’, een plezierige eigenaardigheid. De compilatie sluit af met de B-kantjes. Deze zijn veelal instrumentaal en geschreven in de tijd dat hij aan schrijversblok leed. Desondanks levert dit enige filmische pareltjes op, zoals ‘Fisher Island Sound’ dat wat folky aandoet en het ritmische ‘Le Phare Du Cap Bon’. Werkelijk prachtig is ‘Die Treue Zum Ursprung’, waar een aantal simpele melodieën samengebracht worden door ingetogen gespeelde instrumenten. Het is zo aanstekelijk dat het nog langer had mag duren.
Artifacts is een verzameling voor die hard fans van Beirut. Van de zesentwintig nummers zijn er een handvol die echt de moeite waard zijn. Als overzichtsdocument is het geslaagd, maar de band heeft hopelijk in de toekomst meer te bieden.
Forre Sterra - Life In A Fish BowlDe uit jeugdvrienden bestaande Helmondse band Forre Sterra bracht hun...
Lucius - Second Nature Er is veel gebeurd sinds het vorige studioalbum van Lucius , Good Grief...