2022-06-16
Give Me Hope is het tweede album van J.P. Bimeni & The Black Belts. Het blijft een opvallende combinatie. Een in Groot-Brittannië gesettelde vluchteling uit Burundi (J.P. Bimeni) die zich laat begeleiden door een geheel Spaanse begeleidingsband (The Black Belts). Maar het werkt wonderwel. Bimeni, afstammeling van de koninklijke familie van Burundi, ontsnapte in 1993 aan het Bikimba Massacre, een massaslachting op Tutsi scholieren en leerkrachten. De gewelddadige etnische burgeroorlog die nog tot 2005 zou voortduren, leidde ertoe dat Bimeni op een studentenvisum en met een studiebeurs op zak naar Groot-Brittannië vluchtte.
J.P. Bimeni werd ontdekt toen hij meedeed aan een Otis Redding tribute avond. Niet vreemd want de stem van Bimeni heeft een behoorlijk hoog Otis Redding gehalte. Uiteindelijk werd Bimeni samengebracht met The Black Belts, een begeleidingsband met een strakke ritme- en blazerssectie. Give Me Hope staat dan ook vol retro soul met hier en daar wat afrobeat invloeden.
Opener ‘Four Walls’ is een onvervalste tearjerker met blazers en strijkers: ”Four walls surround me, loneliness has found me, I’m waiting for you to return, open that door….”. ‘Not In My Name’ is een up tempo retro soul nummer. ‘Find That Love’ is opnieuw een tranentrekker. Op ‘Give Me Hope’ komen de afrobeat invloeden voor het eerst doorsijpelen in de muziek. Dit is vooral te danken aan de ritmische blazerspartijen in het nummer. In de funky imtrumental ‘Ghost City’ wordt dat nog eens dunnetjes overgedaan. Op ‘Precious Girl’ klinken zelfs voorzichtig wat ska klanken door.
Het indrukwekkende ‘James Stern’ is een ode aan de zwarte predikant en activist James Hart Stern die de strijd aanging met een neonazistische beweging uit Detroit. Door een vroegtijdig overlijden aan kanker kon Stern zijn strijd niet vervolmaken.
Give Me Hope is een aardig retro soul album, maar daar verschijnen er tegenwoordig meer van. De plaat leeft op wanneer J.P. Bimeni & The Black Belts hun retro soul vermengen met afrobeat en maatschappijkritische teksten. Als het derde album minder tranentrekkers gaat bevatten én meer van het laatste, dan wordt dat volgende album ongetwijfeld vaker uit de kast getrokken dan Give Me Hope.
Park Jiha - The GleamAfgaande op het instrument dat de voorkant siert, zou dit wel eens een heftig...
AFI - Bodies Amper bekend in onze contreien en toch bestaat de band al meer dan dertig...