2022-08-26
Wat doe je als je overmand wordt door emoties? Hoe kun je deze het beste verwerken? Teruggaan naar je ‘roots’, de plek waar je het gelukkigst was? Dat is wat Tom Rogerson heeft gedaan op Retreat To Bliss. In korte tijd verloor hij een van zijn ouders, werd hij vader en kreeg hij te horen dat hij aan een zeldzame vorm van leukemie lijdt. Hij besloot on terug te gaan naar de omgeving van zijn jeugd, het enigszins glooiende landschap van het Britse graafschap Suffolk. Zoals hijzelf toelicht: “My response has been to retreat to what I trust the most: the piano, my voice, and the landscape I grew up in. That’s how the album got its title, and how I came to be ready finally to release a solo record….”Dat is een hele overwinning voor Rogerson, die niet eerder iets solo uitbracht. Vanaf zijn zelfbenoemde debuutalbum uit 2005 werkte hij met andere artiesten samen. Op Tom Rogerson improviseerde hij met bassist Reid Anderson (The Bad Plus) en saxophonist Mike Lewis (Bon Iver) om later de basis te leggen voor de instrumentale elektronische noise-band Three Trapped Tigers. Tussen 2008 en 2016 brachten zij een aantal goed ontvangen singles en albums uit, waarna zij toerden met bands als Deftones, Dillinger Escape Plan en 65 Days of Static. De initiële samenwerking van de groep met Brian Eno leidde uiteindelijk tot diens Finding Shore [2017], een samenwerking met Rogerson. Nu is er dan zijn eerste echte soloalbum.
Retreat To Bliss is een heel intiem en intens album. Het toont de artiest op zijn kwetsbaarst, waarbij zijn enige houvast de piano is. Hoe dat voelt, hoor je op composities als ‘Chant’ en ‘The Clearing’, waar hij het niet nalaat om mee te zingen. Soms is dit in harmonie met zijn pianospel, soms zingt hij onhoorbaar of zelfs vals mee. Het deert niet; dit is rauwe emotie. Op ‘Oath’, zijn meest heldere minimalistische stuk, hoor je hem even bevrijdend “I am here on your side” zingen.
Na enige luisterbeurten krijg je inzage in zijn schrijfproces: zijn gedachten worden eerst op piano uitgewerkt voordat deze voor elektronische instrumenten geschikt worden gemaakt. Over het algemeen componeert Rogerson zijn stukken met een langzaam leidende linkerhand die de ruimte biedt voor de rechterhand om de melodie te improviseren. Dat leidt tot wisselende resultaten. Op ‘Buried Deep’ en ‘Open Out Span Wide View’ leidt deze methode vrij snel tot eentonigheid. Meer passie weet hij te laten klinken op ‘Toumani’ (een ode aan de Malinese koraspeler Toumani Diabaté) en ‘Rapture I’. Het meest uitgewerkte nummer, ‘Retreat To’ is tevens het beste. Het brengt ons terug naar de donderdagmiddagsessies die hij live streamde op Instagram tijdens de lockdown.
“All my life, the piano has been my constant companion, my confessor, my best friend, and my worst enemy. I’ve always written music on and for the piano, but it felt too personal, too private to release”, liet Rogerson in de press-release weten. We mogen blij zijn dat hij dit toch heeft aangedurfd.
Tatyana - Treat Me Right‘Kiss Me Right Now’ is het eerste nummer van de plaat Treat Me Right . De...
Simon Keats - Falling Star Simon Keats is het alter-ego van Paul Zoontjens, die vooral bekend is als...