Okkervil River - The Stage Names Recensie op Podiuminfo

2007-09-03 Na het ademstokkende Palo Santo van Shearwater, dat andere project van de Okkervil opperhoofden Will Sheff en Jonathan Meiburg, is het eindelijk weer eens tijd voor een nieuwe van Okkervil River. En wat een machtige plaat is het geworden! Waar Palo Santo vooral melancholie en schoonheid kende, loopt het vierde album van Okkervil River af en toe over van levenslust. Tenminste, dat zou je denken na de gedreven opener ‘Our life is not a movie or maybe’, waarin Will Sheff qua intensiteit even Arcade Fire in herinnering roept. En dan heb ik het nog niet eens over ‘A hand to take hold of the scene’, waarin zelfs handclaps te horen zijn. Toch zijn de liedjes niet altijd even optimistisch als je zou denken.

Dat blijkt het duidelijkst in afsluiter ‘John Allyn Smith sails’, een aangrijpend liedje over een dichter die een einde aan zijn leven maakt door van een brug te springen. “I’m full in my heart and my head, and I want to go home, with a book in each hand, in the way I had planned” klinkt het hier. Had ik het eerder over levenslust?

Toch blijf je als luisteraar na afloop niet bedroefd achter. Er gebeurt namelijk zoveel moois op The Stage Names. Zo houdt de band het heel klein en ingetogen in ‘Savannah smiles’, met de hoofdrol voor een xylofoon. En neemt de band je bij de hand in het country getinte ‘Girl in a port’. Hierin voegt de lapsteel precies op de juiste momenten een flinke dosis melancholie toe, waarna het liedje uiteindelijk zelfs eindigt in een finale compleet met blazers. Lijnrecht daartegenover staat het rond een recht-toe-recht-aan riff gebouwde ‘Unless it’s kicks’, dat live haast wel een knaller móet zijn. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Eigenlijk wil je als luisteraar na afloop maar één ding: nóg een keer! Simpelweg omdat je het merendeel van de songs niet vaak genoeg kunt horen. In november staat Okkervil River op Crossing Border, je weet wat je te doen staat.

Recensent:Chris Dietzel Artiest:Okkervil River Label:Jagjaguwar