2022-08-29
Met echte vrienden deel je toch alles – dus ook je vleugel? Wat is er nu mooier dan dat je hetzelfde instrument speelt en elkaar een raamwerk geeft om vrij in te improviseren? Dat is exact wat de 87- jarige Duitser Hans-Joachim Roedelius en de 65-jarige Amerikaan Tim Story doen op 4 Hands. Het is inmiddels hun vijfde samenwerking, alleen is dit project anders dan voorheen. Waar eerder elektronica de scepter zwaaide, is er nu alleen een akoestische grand piano. En dan ook nog eens een en dezelfde. Toen Roedelius bij Story verbleef in 2019 liet hij hem achter met enige onuitgewerkte pianostudies. Story ging daarmee aan de slag en vulde met improvisaties het voorgestelde patroon. De in deze volgorde opgenomen pianostukken leveren elf composities op die veelal op elkaar lijken. Zij stralen allen een sfeer van rust uit, waarbij de verbondenheid en het respect voor elkaar de boventoon voeren.
De titels zijn veelal verwijzingen naar een stukje van hun geschiedenis samen. Zo was het hun gemeenschappelijke vriend, de onlangs overleden ambient componist Harold Budd, die hen beiden opdroeg om wat samen te doen, die hier hun beider waardering krijgt. ‘Nurzu’ (vrij vertaald als ‘Doe Maar’) opent dan ook het album. Budd, bekend om zijn “soft pedal” pianostijl, wordt op ‘Haru’ met diens signatuur op eervolle wijze nogmaals geëerd. ‘Spirit Clock’ is geïnspireerd op hun discussie over timing met de oprichter van het platenlabel dat dit album uitbrengt: Robert Raths van Erased Tapes. Hij was ook van meet af aan enthousiast over dit project: ”This metaphysical intersection of four hands on one and the same mechanical instrument at different times, something so technical yet deeply spiritual, is what fascinates me.”
Voor een getraind oor zal het album technisch vrij goed in elkaar steken. De meeste luisteraars zullen de composities echter rustig langs hen heen laten gaan. ‘Bent Rhyme’ zweeft zelfs stuurloos de speakers uit. Van de eens zo pionierende Roedelius is weinig terug te horen. De muzikant die ooit krautrock, ambient, jazz en moderne klassieke muziek liet samensmelten in groepen als Cluster, Harmonia en Aquarello lijkt hier content mee te zijn. Heel even lijken de metaalgeluiden op zowel ‘Seeweed’ en ‘Skitter’ de eentonigheid te doorbreken, maar dit is van een te korte duur. Zo zie je maar: intimiteit tussen twee artiesten levert niet altijd iets boeiends op.
Los Bitchos - Let The Festivities Begin!De meiden van Los Bitchos waren enkele jaren geleden al graag geziene...
King Hannah - I'm Not Sorry, I Was Just Being Me Hannah Merrick en Craig Whittle ontmoetten elkaar in een pub in Liverpool...