2022-08-26
“What makes you uncomfortable?” vraagt Yeule ons op het derde nummer 'Flowers Are Dead’. Met die open, ietwat vreemde vraag doet ze ons realiseren dat waar we naar aan het luisteren zijn het antwoord daarop is. Glitch Princess, het tweede album van de in London woonachtige Singaporese artiest, weet feilloos onze muzikale grenzen op te rekken. Ook al weet je dat hier een individu achter zit, dit album zit zo vakkundig in elkaar dat je je zelf graag wijs laat maken dat je hier te maken hebt met het debuut van een cyborg. De fysieke samensmelting van mens en machine wordt door Yeule niet prachtig, maar eng realistisch vormgegeven. Dat begint al op het akelige openingsnummer ‘My Name Is Nat Ćmiel’. Hier wordt de sfeer voor het album gelegd. De non-binaire muzikant, vernoemd naar een zieneres uit het Final Fantasy XIII videospel, introduceert henzelf en geeft aan waar zij van houdt (“I like the way some music makes me feel, I like making up my own worlds”). De manier waarop haar stem klinkt lijkt alsof wij, de luisteraar, haar hebben ge-reboot. Het ijzingwekkende “I like being far away from my own body” blijft nog het meeste hangen.
Uiteraard is het een referentie naar identiteit en in het bijzonder het omgaan met geslachtsneutraliteit. Daarnaast heeft de tweeëntwintigjarige hun "hikikomori" (een ernstige vorm van sociale isolatie) weten te onderdrukken door te vluchten in een digitale werkelijkheid. Dat verklaart ook teksten zoals “I had to walk into the fire to know how to feel” (‘Bites On My Neck’) of “Always want but never need/I don’t have an identity I can feed” op ‘Friendly Machine’.
Is het dan allemaal zwaarmoedige kost? Nee, zeer zeker niet. ‘Eyes’ is een prachtige synthballade, waar hun stem langzaam vervormd van menselijk naar robotisch. ‘Don't Be So Hard On Your Own Beauty’ is toegankelijke indiepop, waar akoestische gitaar en gelaagde vocalen eenmalig van zich laten horen. Er is pure pop (‘Too Dead Inside’) en euforische elektronica à la Björk is er ook (‘Electric’). De Japanse rapper Tohji zorgt er op ‘Perfect Blue’ voor dat Yeule op het juiste pad blijft, wanneer de misvormde beats en de psychedelische synthesizers dreigen te exploderen.
Samen met de Britse elektronische componist Danny L Harle weet Yeule gebruik te maken van de voor hun irritante muzikale imperfecties, die zij als ‘glitches’ beschouwen. Het levert welbeschouwd een uniek document op. Het zal iedere luisteraar de oren doen spitsen en menigeen doen verafschuwen. Hoe dan ook, zie dit als een nieuwe mijlpaal in de geschiedenis van muziek. Voor de liefhebber is er nog de 4 uur en 44 minuten durende ambient track ‘The Things They Did For Me Out Of Love’, die exclusief te horen is op diverse digitale media. Ook zonder deze toevoeging is Glitch Princess niets anders dan een baanbrekend album. Om stil van te worden…
Maya Shenfeld - A Free FallAls je het debuutalbum van Maya Shenfeld beluisterd, zou je niet denken dat...
Kendra Morris - Nine Lives Kendra Morris heeft de stem en het bereik die soul zo lekker meeslepend kan...