RECENSIE: Charl Delemarre - Paradijs

Charl
recensie cijfer 2023-01-02 Hij schreef zijn eerste liedjes al op zeer jonge leeftijd en natuurlijk bestond al vroeg het plan om de wereld te veroveren. De combinatie van talent, wilskracht, overtuiging en het gevoelige zelfgeschreven ‘Zonder Jou’ bracht Charl Delemarre toch maar naar de finale van de Grote Prijs van Nederland, waar hij uiteindelijk de finale won en acts als Sacha Vee en Jack and the Weatherman achter zich liet. Het eerste plan werd later iets bijgesteld maar de wens om te kunnen blijven optreden is tot op heden behoorlijk geslaagd te noemen. Al heeft hij er wel bewust voor gekozen om voor een tijdelijke duur uit het muziekgebeuren te stappen en zich van de buitenwereld af te sluiten. Met optredens op Pinkpop en als support-act bij De Dijk en Guus Meeuwis maakten duizenden toeschouwers weliswaar al eens kennis met de muziek van Delemarre en werd een uitstekende basis gelegd voor zijn carrière. Ook was hij een graag geziene gast in het veelbekeken, en de laatste tijd ook veelbesproken programma DWDD, maar een pauze waarin hij zich voor alle drukte kon afzonderen bleek noodzakelijk om vervolgens weer de ingeslagen weg te kunnen vervolgen.

We zijn inmiddels een paar jaar verder en Delemarre heeft bepaald niet stilgezeten. Het is een goed voorbeeld van drie stappen terug om er vervolgens weer tien vooruit te kunnen zetten. In 2022 werd op succesvolle wijze Ramses Shaffy door hem postuum geëerd met indrukwekkende vertolkingen en ook bracht hij zijn album Paradijs uit. Een uit dertien liedjes bestaande verzameling van persoonlijke ervaringen, gebeurtenissen en levenslessen waarin hij een realistisch, duidelijk verhaal vertelt waar je als luisteraar herkenning in kunt vinden en soms zelfs ook nuttige adviezen uit kunt halen. Bij beluistering van dit album valt bovendien het lichtelijk doorleefde stemgeluid van de singer-songwriter op die er met een prettige ontspannen manier van zingen toch in slaagt om de aandacht vast te houden. Daarbij weet Delemarre zich vergezeld van muzikanten die precies de juiste sfeer weten te creëren en daarmee dus ook zowel letterlijk als figuurlijk de juiste toon weten aan te slaan. Belangrijk hierbij is de rol van toetsenist Stan Dekwaadsteniet die tevens het productiewerk voor zijn rekening nam. Wanneer je het even niet meer weet en de paniek als het ware met je meereist luister je naar ‘Hartslag’, het verhaal van de aarde die rond draait terwijl de wereld stopt, zodat je, zelfs als je je verloren voelt, weer beseft dat je leeft. Ook het vlotte en pakkende ‘Laat Me Vallen’, bevat alles waar een sterk popliedje aan moet voldoen, en is er een die opvalt vanwege het positieve karakter. Heel anders maar bijzonder Indrukwekkend is ‘Passagier’ over het verlies van iemand die daarvoor koos, waarin de sfeervolle en prachtig gearrangeerde muzikale aankleding nog eens een extra lading geeft. Delemarre meent wat hij zingt. De spijtbetuiging in ‘Sorry Schat’ klinkt dan ook echt oprecht. De onderwerpen zijn divers, serieus ook, maar worden nergens zwaarmoedig.

De eigenzinnige Delemarre heeft met het opnemen van Paradijs duidelijk zijn gevoel gevolgd en slaagt er ook nog eens in om dat over te brengen op de luisteraar. Een knappe prestatie van deze getalenteerde muzikant.
Recensent:Jeroen Bakker Artiest:Charl Delemarre Label:Eigen Beheer
Bottleneck

Jack Bottleneck - Cow CountryOf het met de stikstofcrisis te maken heeft is niet geheel duidelijk maar we...

Baptiste

Baptiste W. Hamon - Jusque`a La Lumiere Niemand had ooit durven dromen dat de unieke combinatie van traditionele...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT