2022-09-26
Of het met de stikstofcrisis te maken heeft is niet geheel duidelijk maar we hebben lang moeten wachten op Cow Country, het vervolg van Lost And Found uit 2015, waar Jack Bottleneck & Band keihard aan gewerkt hebben. Helemaal uit de lucht gevallen is de titel niet aangezien Bottleneck zelf afkomstig is uit het land van de Friese Holstein, het meest voorkomende runderras in de Nederlandse weiden sinds anderhalve eeuw geleden een Amerikaans fokprogramma met succes hier is toegepast. De link met Amerika is eveneens niet geheel toevallig, want op jonge leeftijd raakte de singer-songwriter al verslingerd aan de grootste namen uit de rootsmuziek die daar zo ongeveer allemaal vandaan kwamen en in de loop der jaren ook hier enige bekendheid hebben gekregen.Werd de eigenzinnige Bottleneck bij het verschijnen van zijn debuut bewierookt vanwege zijn authentieke en overtuigende benadering van andermans werk, op Cow Country wordt nagenoeg uit hetzelfde vaatje getapt. Ondersteund door een paar geweldige muzikanten om zich heen, heeft hij wederom materiaal van Tom Waits gekozen om daar een eigen draai aan te geven. Was het toen ‘Tango Till They’re Sore’ en ‘Chocolate Jesus’, deze keer is gekozen voor ‘Blind Love’ van het meesterwerk Rain Dogs. Zo bont als Waits die nog wel eens als een rochelende dronkenlap tekeer kon gaan, wordt het hier niet en de gitaarpartij van Keith Richards blijft eveneens achterwege, maar deze versie mag er absoluut zijn. Hetzelfde geldt voor Rory Gallagher die na een eerdere ‘Going To My Hometown’ deze keer geëerd wordt met een live gespeelde akoestische ‘Loanshark Blues’. Of er destijds in Ierland ook torenhoge energierekeningen een rol speelden in het leven van Gallagher is onbekend, maar het lijkt nog steeds een actueel probleem te zijn. Bottleneck heeft het zich in ieder geval behoorlijk aangetrokken en zoveel jaren later zelfs behoorlijk eigen gemaakt.
Fraai is ook de keuze om ook de recentere helden, waaronder Daniel Norgren zijn ‘Whatever Turns You On’ is van de nodige snelheid voorzien, onder de aandacht te brengen, al is het vroegtijdige overlijden van de getalenteerde Justin Townes Earle natuurlijk te tragisch voor woorden. Hij heeft zelfs zijn veertigste verjaardag niet eens kunnen vieren. Met zowel ‘Ain’t Waitin’ als ‘Halfway To Jackson’ is er dus mooi eerbetoon neergezet voor de zoon van Steve, waarin ook speciale vermelding voor de band zondermeer op zijn plaats is. Soepel finger-pickend beweegt Herman Frank zich door de snelle countryrocker alsof Albert Lee hem op de hielen zit. Ook in Earle’s ‘Chrischurch Woman’ wordt de juiste snaar geraakt en klinkt Bottleneck alsof hij zelf in de regen urenlang staat te wachten op die ene vrouw.
Bijzonder is dat de fraaie titeltrack afkomstig is uit eigen koker. Bassist en toetsenist Rob Taekema heeft met deze akoestische ballad onbewust een uitdagend project voor de toekomst gecreëerd, namelijk een derde album met hoofdzakelijk eigen composities van de geweldige Jack Bottleneck & Band.
Basia Bulat - The GardenWaar een pandemie al niet goed voor is, moet de Canadese Basia Bulat hebben...
Charl Delemarre - Paradijs Hij schreef zijn eerste liedjes al op zeer jonge leeftijd en natuurlijk...