2022-07-12
Waar een pandemie al niet goed voor is, moet de Canadese Basia Bulat hebben gedacht. Zij heeft de afgelopen twee jaar de tijd genomen om te terug te blikken en een nieuwe levensfase in te gaan. Vorig jaar beviel zij van een dochter en werd zij fulltime moeder. Om die nieuwe levensfase in te luiden, besloot zij om haar oeuvre van de afgelopen vijftien jaar eens onder handen te laten nemen door bevriende musici Owen Pallett, Paul Frith en Zou Zou Robidoux. Tijdens haar laatste tournee, ter promotie van het album Are You In Love [2020], merkte ze dat ze energie kreeg van het werken met een strijkkwartet. Het resultaat, The Garden, is dan ook een verzameling van orkestbewerkingen van haar vijf studioalbums. Het ensemble bestaat, naast haar man Andrew Woods (gitaar), uit voormalige bandleden en vrienden, zoals Robidoux (cello), Sarah Pagé (harp) en Ben Whiteley (bas). Het is waarschijnlijk daarom dat Bulat zo helder en opgetogen klinkt. Luister maar naar ‘Are You In Love’, waar haar stem, meer dan op het origineel, zelfverzekerd en loepzuiver klinkt. Het aantal octaven dat Bulat hier laat horen, geeft aan hoe goed ze in haar vel zit.
Er zijn bewerkingen die eruit springen, zoals ‘Heart Of My Own’, dat lijkt geschreven te zijn voor een orkestuitvoering. De begeleidende akoestische gitaar neemt de zangeres mee langs de cello en violen, waardoor haar uithalen nog eens nadrukkelijk uit de speakers komen. Het lijkt wel alsof country- en klassieke muziek hier een ideaal huwelijk hebben gesloten. De bewerking van ‘Infamous’ werkt aanstekelijk. Je hebt de neiging om met haar mee te gaan zingen, wat je met het percussie-gedreven origineel een stuk minder had.
Er zijn nummers die in deze uitvoering praktisch hetzelfde klinken als de oorspronkelijke studioversie. ‘The Shore’, ‘The Pilgriming Vine’ en ‘Tall Tall Shadow’ bijvoorbeeld laten zich uitermate gemakkelijk omzetten in dit orkestformat. Het is bij ‘Love Is At The End Of The World’, waar de viool zich in lagen laat opdienen, dat er een meerwaarde ontstaat. Het zorgt ervoor dat Bulat zich naar hartenlust vocaal kan uitleven, waardoor dit nummer extra krachtig overkomt. Die kracht heeft ze op ‘Go On’ ook al gedemonstreerd: hierop neemt zij duidelijk de leiding en neemt ze het strijkkwartet mee in de richting die zij wenst.
Er is een nummer dat de nieuwe levensfase van Bulat het best illustreert. Wanneer je het duistere, ‘In The Name Of’ van Good Advice [2016] naast The Garden versie beluistert, maak je bewust haar metamorfose mee. De ietwat onzekere zangers van toen is niet meer. In zes jaar tijd is zij als artiest dusdanig gegroeid, dat zij hoorbaar steviger in het leven staat. Met zestien nummers is dit overzicht iets aan de lange kant, al maakt de passie van Bulat voor haar eigen werk veel goed.
Matt Andersen - House To HouseHet kwam hem eigenlijk niet eens heel erg slecht uit. Na zo’n twintig jaren...
Jack Bottleneck - Cow Country Of het met de stikstofcrisis te maken heeft is niet geheel duidelijk maar we...