2022-09-20
AlascA-voorman Frank Bond heeft veel moeite gedaan om zijn nieuwe muzikale project van extra kleur te voorzien. Volgens het officiële verhaal is Francis Alban Blake het pseudoniem van Frans de Blaak, een dichter, filosoof en musicus die in 2018 verdween nadat zijn vrouw was overleden. Met toestemming van de familie De Blaak mocht Bond het album, waaraan hij samen met de vermiste muzikant al werkte, afmaken. Hij heeft de plaat uiteindelijk ook ingezongen, terwijl de niet meer opgedoken Francis Alban Blake verantwoordelijk is voor de teksten en muziek.Bond heeft dit romantische, maar verzonnen verhaal kracht bijgezet met een reeks documentaires op YouTube en een optreden in zijn woonplaats Volendam waarbij door middel van een ritueel werd geprobeerd om De Blaak weer fysiek te laten verschijnen. Tevergeefs; Francis Alban Blake lijkt het aardse te hebben ingeruild voor een andere dimensie. Het enige wat nog van hem rest is het album Passages. Gelukkig betreft het een fraaie plaat, waarop Blake zijn gedachten over het leven en de hedendaagse samenleving deelt. Soms zijn deze donker, soms schijnt toch de zon.
Bovenal klinkt Passages als een typisch solo-uitstapje van een frontman van een band, die de zaken voor een keer anders wil aanpakken dan hij met zijn vaste metgezellen gewend is. Het album is wat ingetogener en er is plek ingeruimd voor andere instrumenten, zoals een lichtelijk vals harmonium. Daarnaast speelt Bonds prachtige stem, die op de voorgrond is gemixt, meer dan ooit de hoofdrol. Zijn stem doet bovendien meer dan ooit denken aan de zanger van het geweldige Australische duo Sodastream, waarvan vooral de albums A Minor Revival (2003) en Reservations (2006) erg fraai zijn. Het is de categorie stem waar je naar blíjft luisteren.
Tot de sterkste liedjes behoort het openingsnummer ‘Storm Behind A WIndow’, een droevig relaas over Blake’s gestorven vrouw (Tell me where did you hide your love my love / when death came to search our home? / And where did you hide our well-laid plans when it came for you alone), getoonzet door heerlijk herfstige muziek. Ook het daaropvolgende en opbeurender klinkende (qua muziek dan, de tekst is nog steeds niet vrolijk) ‘Blisters’ behoort tot de hoogtepunten, evenals het met jarenzeventig-fluitwerk gelardeerde ‘Maybe I’ve Been Lying’. Zoals bij de meeste soloplaten van muzikanten-die-eigenlijk-in-een-band-zitten kent ook deze LP zijn mindere momenten, maar over de gehele breedte heeft Francis Alban Blake een sterk album afgeleverd. Mocht hij in de toekomst op miraculeuze wijze weer eens opduiken, dan houden wij onze oren gespitst.
Miriam Moczko - Heimat “Ik wilde dat het album zou klinken alsof ik náást jou zou zitten als je de...
Mean To You - Strong Mean To You is een project uit Luxemburg onder leiding van bassist Mulles....