2022-07-03
“Ik wilde dat het album zou klinken alsof ik náást jou zou zitten als je de liedjes luistert”, vertelt Miriam Moczko in het promo-A4’tje. “Ik wil mij sámen met jou kunnen verliezen in de muziek.” Dat is gelukt. Dit indiefolkalbum klinkt als een huiskamerconcertje. Het is een puur album zonder elektronische effecten, wat het duidelijkst te horen is op het grotendeels acapella ‘Belong’. Het klinkt inderdaad alsof ze naast je zit te zingen. Miriam Moczko is een stevige muzikante: artiest, zangeres, songschrijver, klassiek geschoold en multi-instrumentalist. Ze is geboren in de provincie Opper-Silezië, een Pools gebied waar een groot deel van de inwoners Duits sprak en liever bij Duitsland hoorde. Na de Tweede Wereldoorlog werd de grens opnieuw vastgesteld en vanaf toen werd het Pools. Bijna alle Duitstaligen vluchtten of werden verdreven, zo ook haar ouders. Zij vertrokken naar West-Duitsland. Na de middelbare school en een bachelor in muziek, studeerde Miriam af aan het conservatorium in Arnhem. Daarna nam ze in 2013 in eigen beheer haar eerste EP op en tourde met een oude stationcar door Nederland én Australië. Nu, negen jaar later, is het tijd voor haar debuutalbum Heimat.
Op de albumhoes is een meisje te zien, een jonge Moczko, zo doet het thema van de plaat vermoeden. De nummers gaan over haar roots. Over hoe het is om op te groeien met ouders die een andere taal spreken. Over hoe het is om te vervreemden van je moederland vanwege je geaardheid. Over wat thuis precies is. Het zijn persoonlijke onderwerpen, maar door de mondiale vluchtelingenstroom tragisch actueel.
In muzikaal opzicht is Heimat helemaal niet zwaar, juist hartverwarmend met een stoer randje. Eigenlijk vat ze het zelf in de eerste zin van het album in ‘White Wall’ al mooi samen: “My dear/my love/tender and tough.” Aan de ene kant is het album “tender” door getokkel op de viool en Miriams hoge heldere stem. Aan de andere kant is het stoer door de stevige aanzet, bijvoorbeeld in ‘Brothers’. Wel overheerst het lieflijke en komt een aantal nummers hetzelfde over. ‘White Wall’, ‘Cage’, ‘Sweet Relief’, ‘Endless Blue’, ‘Horizon’ en ‘Home’ mogen dan anders gearrangeerd zijn, maar door dezelfde soort zang en tokkel, liggen ze te overeenkomstig in het gehoor.
Een andere tegenstelling is die van klassiek en pop. Over het algemeen zijn de nummers te typeren als indiefolk. Op ‘Battered Ground’ zijn de klassieke invloeden duidelijk te horen. Het sleept je mee over een eindeloze vlakte in een tempo dat meer kenmerkend is voor klassieke muziek. Ook ‘Horizon’ kent een krachtige opbouw die lijkt op de bombastische opbouw van sommige klassieke stukken.
‘White Wall’ en ‘Horizon’ zijn favoriete nummers door de combinatie van instrumenten en zang. In deze nummers krijgen de lyrics een duidelijke plek. De tekst blijft hangen en spookt de rest van de dag nog door je hoofd. Ze zingt: “Call me/by my name/by my name/We see the same/Horizon.” Ook ‘Holy Father’ is treffend: “Holy father/I’ll never do it right/Stone cold numbers the page remaining white/[…]Found a backdoor when I was four or five/dancing colors the page coming to life.”
Deze debuutplaat is een persoonlijk album met herkenbare emoties en authentieke muziek zonder opsmuk. Hopelijk hoeven we niet negen jaar te wachten op het vervolg.
Moonchy & Tobias - GolemNog niet eerder rockten Moonchy & Tobias zo heftig. Op hun vierde album...
Francis Alban Blake - Passages AlascA-voorman Frank Bond heeft veel moeite gedaan om zijn nieuwe muzikale...