2022-09-24
Ze werd benoemd tot ‘Artiest van het jaar’ tijdens de Britse Blues Awards-verkiezingen van 2020 en haar album Road I Call Home werd beloond met een ‘Album van het jaar 2019’. Alles wees er op dat Elles Bailey op het punt stond om flink door te breken, totdat plotseling een virus er in slaagde om alles in het honderd te laten lopen. De uit Bristol afkomstige zangeres liet zich niet ontmoedigen en bleef, wellicht gesterkt door die aanmoedigingen, doorgaan met het maken van muziek waarin blues de basis vormt maar waarin de soul, rock, gospel en Americana steeds weer naadloos lijken in te passen en aan te sluiten. Razendknap dus dat zij er in slaagde om bovenstaande kunstje op precies dezelfde wijze te herhalen. Wederom werd Bailey gekroond tot ‘Artiest van het Jaar’ en deze keer was Ain’t Nothing But de titel van het ‘Album van het Jaar’.De periode zonder podium en zonder publiek bleek een grotere impact te hebben dan zij aanvankelijk vermoedde. Vooral de kaalslag in de cultuursector zoals die in de UK plaatsvond en het ontbreken van enige financiële steun bezorgde haar slapeloze nachten. De verhalen van collega’s uit de muziekbranche, en de aanverwante bedrijven, die het hoofd maar nauwelijks boven water wisten te houden, inspireerden haar bij het schrijven van nieuw materiaal voor het eerder dit jaar verschenen Shining In The Half Light.
Het is haar derde studioalbum en al snel wordt duidelijk dat het haar menens is. Met het felle ‘Cheats And Liars’ krijgt iedereen die de afgelopen periode probeerde om creativiteit, en al het andere moois dat mensen, juist in deze moeilijke tijd, met elkaar weet te verbinden, de nek om te draaien, een veeg uit de pan. De desinteresse van de gevestigde orde heeft haar boos gemaakt. De tijd van dat onschuldige zangeresje uit Bristol met een leuk gezichtje is dan ook definitief voorbij.
De crisis heeft Bailey duidelijk heel snel volwassen gemaakt en dat is, hoe tegenstrijdig ook, in dit geval een prettige constatering. Het rauwe randje op haar stembanden is bovendien wat aangescherpt en dat maakt het allemaal net even iets overtuigender dan dat het al was. Daarnaast heeft haar langdurige verblijf in Nashville eveneens een gunstige uitwerking gehad op het materiaal zoals dat nu is uitgebracht. Verrassenderwijs is Shining In The Half Light volledig opgenomen in de UK, maar Bailey weet zich overigens weer wel geruggesteund door een bijzonder hecht team van muzikanten om zich heen. Gitarist Joe Wilkins heeft zich namelijk eveneens sterk ontwikkeld als schrijver en met behulp van zijn collega Martin Harley worden niet alleen mooie gitaarduels uitgevochten maar worden bovendien sfeervolle klanken geproduceerd zoals in de eerdergenoemde opener of het stevige ‘Stones’. Met drummer Matthew Jones, de veelgevraagde toetsenist Jonny Henderson en zowel Noah and The Whale-bassist Matt Owens als bassist Matthew Waer in de gelederen lijkt er zelfs enige Memphis Soul aan het geluid te zijn toegevoegd. Het bewijs wordt met ‘Colours Start To Run’ en ‘Halfway House’ geleverd, waarin ook de invloeden uit de country niet heel ver weg blijken.
Het absolute hoogtepunt wordt bewaard tot het einde, waarin Bailey en haar bandleden elkaar uitdagen in de sterk opgebouwde titeltrack die helaas maar nauwelijks vier minuten lang duurt. Haar hele ziel en zaligheid wordt door de zangeres in de strijd gegooid met haar geweldige bereik in de onheilspellende duistere sfeer die haar muzikanten weten te creëren.
Elles Bailey heeft met Shining In The Half Light het overtuigende bewijs geleverd dat we met haar rekening dienen te houden in de nabije toekomst en nog lang daarna.
King of the World - Royal TenVoor wie nog niet bekend is met King Of The World ; de band is opgericht in...
Duffhues - Murder Call Niels Duffhues is met Murder Call al weer toe aan zijn negende soloalbum....