2022-10-18
Op het eerste gehoor doet Spice aan als ‘dertien in een dozijn’, maar wie de tijd neemt ontdekt dat er meer achter zit. In de eerste plaats is het een soort van supergroep afkomstig uit Californië, USA. De band bestaat uit frontman Ross Farrar en Jake Casarotti van Ceremony, Ian Simpson van Creative Adult en Cody Sullivan van Sabertooth Zombie. Voeg daar nog violiste Victoria Skudlarek aan toe en samen brengen ze post-punk/garage-rock die net ietsje dieper gaat. Viv is de naam van het tweede album, dat hun zogenoemde pallet van beschadigden, anthems en verslavingspoezië uitbreidt.Ze slagen er goed in om het robot-achtige aspect van postpunk neer te zetten, maar hierbij wel een menselijke touch te behouden. Iets waarvoor de violiste veel credit mag krijgen, maar wat ook zit in de wisselingen in tempo en volume. Een sausje dat emotie brengt in bijvoorbeeld de refreinen, de muziek als ook de meerdere lagen waarover het beschikt.
De stem van frontman Ross Farrar heeft een Ramones-zweem, ook wel nonchalance, over zich heen. Maar in die nonchalance slaagt hij er toch wel in om zijn gevoel door te laten schijnen. Een neergeslagen gevoel, ook wel melancholisch te noemen. Iets wat goed naar voren komt in de track ‘Vivid’, waar zijn zang somber is en gedragen moet worden door de muziek. De muziek sleept hem voort als ook het tempo blijft volhouden, opvoert en de muziek eveneens aanzwelt met wederom violen. Op een bepaald punt begint het zelfs ongemakkelijk aan te voelen; iets wat melancholiek best mag doen.
Met opener ‘Recovery’ komen ze binnen met een stompende drumbeat, jengelende gitaarlijnen en een regel als “You sacrifice perfect days to laugh through the night , you have to get out of bed, and it’s hard, and it’s hard / it’s so hard to admit!” Muzikaal gezien beschikt het over een ingetogen en teruggetrokken energie. Enige nummers waarbij ze wat meer gas geven zijn ‘Any Day Now’ en vooral ‘Threnody’. Vooral in laatstgenoemde wordt de punk-troefkaart gespeeld.
‘Melody Drive’ is een instrumental waarbij de violiste op de voorgrond treedt. Deze track breekt het album mooi op, want het is ook vanaf hier dat het gas terug gaat en ze nog meer leunen op het sentiment. Zoals dat bijvoorbeeld al te bespeuren was op ‘Ashes In The Birdbath’. Op ‘Live Scene’ heeft het in de verte wel wat weg van blink-182 ten tijde van hun self-titled album.
Met net iets meer dan 31 minuten is Viv van Spice niks te kort of te lang, maar precies goed. Afsluiter ‘Climbing Down The Ladder’ gaat weliswaar iets te veel aan de haal met de troeven die ze bespelen, waardoor het juist weer wat aan kracht afneemt. Iets wat op ‘Dining Out’ ook al een beetje naar voren kwam. Neemt niet weg dat we met Spice te maken hebben met een groep veteranen die donders goed weten hoe ze dit genre nieuw leven kunnen inblazen.
Kevin Morby - This Is A PhotographDe Amerikaanse singer-songwriter Kevin Morby kreeg de schrik van zijn leven...
Dana Gavanski - When It Comes When It Comes is het tweede album van Dana Gavanski , de Canadese...