2007-08-29
Stadsgenoot Damien Rice is het inmiddels gelukt om door te breken op het Europese vasteland. Nu is het de beurt aan de andere band uit het muzikaal zeer hippe Dublin om de oversteek te maken. The Thrills lijken er klaar voor. Teenager is de naam van hun nieuwe album, en 2007 moet het jaar van Conor, Daniel, Kevin, Padraic en Ben worden.Na So Much For The City (2003) en Let’s Bottle Bohemia(2004) is het tijd geworden voor hun derde album in vijf jaar tijd. Aan werklust dus geen gebrek bij de mannen van The Thrills. De eerste twee waren al succesvol in Groot-Brittannië. Beide albums haalden de top tien van de Britse albumhitlijsten. Niet gek voor een band uit Ierland wanneer je bedenkt dat er in Engeland zelf al veel goede The-bandjes rondlopen. Maar succesvol zijn in Ierland en Engeland betekent niet automatisch dat je ook succesvol wordt in de rest van Europa. Lange tijd was er een overkill aan (Britpop)bandjes die met hun gitaarmuziek de jaren zestig en zeventig weer wilden doen laten herleven. Maar de deur staat weer op een kiertje en zo af en toe worden er weer nieuwe bands toegelaten. Wie weet zijn het ditmaal The Thrills wel die binnenkomen.
Waar die andere Britpop artiesten voornamelijk The Beatles en The Kinks als voorbeeld hebben lijken The Thrills veel naar David Bowie te hebben geluisterd. Dit is de eerste naam die binnenschiet tijdens het luisteren van de album. Ook al zingt de zanger zeker een octaaf hoger dan Bowie, de manier waarop hij zijn stem gebruikt heeft veel weg van de ster uit de jaren zeventig.
Welke muzikale invloeden de band ook heeft, de kunst van het liedjes schrijven beheersen ze goed. De nummers liggen lekker in het gehoor en na een paar luisterbeurten blijven de eerste teksten al hangen. De eerste single van het album, ‘Nothing Changes Around Here’ heeft echter nog niet zoveel teweeggebracht hier. Echte knallers staan er ook niet op. Dit is ook een beetje de zwakte van het album. Het openingsnummer, ‘The Midnight Choir’, heeft nog de meeste hitpotentie. Het album kent weinig echte uitschieters naar boven maar zeker ook niet naar onderen. Het is leuk maar helaas niet spannend. Misschien dat de band live beter tot haar recht komt. Wie weet. Of dat ze met dit album hun grote doorbraak beleven hier, ik ben benieuwd.
Joe Bonamassa - Sloe GinDe Amerikaanse bluesrock zanger/gitarist Joe Bonamassa heeft met het album...
Lapaz - Avoiding Blues België staat al jaren garant voor een schijnbaar eindeloze stroom bandjes. De...