2022-12-27
Er zijn van die bands, die mysterieus willen blijven en zelf bepalen wanneer zij iets van zich willen laten horen. The Garbage and the Flowers is zo’n band. Oorspronkelijk afkomstig uit Wellington, Nieuw Zeeland, tegenwoordig gevestigd in Sydney, Australië. De laatste keer dat zij iets uitbrachten was in 2016 (de EP You Ain't Going Nowhere/Live In Newtown). Nu is daar weer een EP, Cinnamon Sea, opgenomen in een voormalig rechtsgebouw dat inmiddels als Airbnb functioneert. Oprichtster en zangeres Helen Johnstone oefende eerst met bandleden Ben Wright Smith, Paul Yates en Tom Williams, voordat medeoprichter Yuri Frusin zich bij hen voegde. De nummers die hij eerder had geschreven begonnen enige vorm te krijgen en hij wist er nog een paar aan toe te voegen. Het geluid van de band heeft zich sinds hun dertig jarige bestaan niet veel veranderd. Het is tegendraads, onder geproduceerd, weerbarstig en erg DIY, waarbij de invloed van The Velvet Underground overheerst.
Alleen… daarmee doe je Amerikaanse cultband tekort. Veel te kort. Al tijdens openingsnummer ‘Eye Know Who You Are’ hoop je dat het hierna beter wordt. Na meerdere volledige beluisteringen van het mini-album is dit nummer, dat herinneringen oproept aan The Byrds, nog enigszins te pruimen. De stem van Johnstone is niet alleen vals, zij volgt de ritme van de muziek in zijn geheel niet. Titeltrack ‘Cinnemon Sea’ gaat op dezelfde weg voort. Je zou toch denken dat er een van het vijftal haar hierop wijst. Gelukkig hoeft ze op ‘On The Radio’ niet al teveel te zingen.
Als uiteindelijk Frusin de zang over neemt, hoop je dat dit in ieder geval verbetert. Helaas… het protest nummer ‘Red Star’ is toch wel het meest verschrikkelijke en irritante nummer op het album. De monotone stem die over de akoestische gitaarslagen heen wordt gesproken/gezongen brengt ons “Lenin is my hero, Trotsky is my hero”, waarover Johnstone nog even “ you owe me one whole dollar” heen zingt. Afsluiter Jacob B is niet gek veel beter ( “You are driving in your car and your world is very small and you are feeling very tall” ) Ook muzikaal is het niet veel: de melodieën zijn niet sterk en de simplistische gitaarakkoorden kunnen niet voldoende boeien.
Als The Garbage and the Flowers het beste is wat Nieuw Zeeland op muzikaal te bieden heeft, mag het land zich zorgen gaan maken. Wellicht dat zij moesten verhuizen naar Australië van de plaatselijke smaakpolitie? Hoe dan ook: dit album kun je gerust overslaan, tenzij je iets zoekt om de buren mee te pesten.
Camp Cope - Running With The Hurricane Camp Cope is een drietal afkomstig uit Melbourne, Australië en bestaat uit...
Barzin - Voyeurs In The Dark Barzin werd in 1995 als muziekproject opgericht door de Canadees met...